Time to regroup...

Είχα καιρό να γράψω. Ήταν που έλειπα λόγω διακοπών, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιόδους. Βέβαια, αυτό που επίσης συνηθίζεται είναι να περνάς τις γιορτές με την οικογένεια σου. Και εμείς ήμασταν λίγο σκόρπιοι στον ορίζοντα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Έκανα μια επίσκεψη στην πρωτεύουσα της χώρας και "γιορτές" με τον αδερφό μου και τις παρέες μου εκεί. Χάλασα το βάρος μου σε χρυσάφι σε ψώνια (φύγανε λεφτά σε διάφορα πράγματα με τη δικαιολογία των ημερών, τα οποία αμφιβάλλω αν χρειάζομαι πραγματικά). Παρά τις δαπανηρές αγορές, ομολογώ πως πέρασα "μαγικά" (να θυμηθώ κάποια στιγμή να μιλήσω για τη μαγεία...), εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που δεν μπορούν να μου αφαιρέσουν το προνόμιο ενός χαμόγελου στο τέλος της μέρας. Συνηδητοποίησα, ακόμα, πως το ότι πέρασα καλά δεν έχει σχέση με το ότι έγινα λίγο σπάταλη αυτές τις μέρες, αλλά με το ότι βρέθηκα κοντά σε ανθρώπους που άξιζαν. Όπως είπε και ο senior Gabriel Garcia Marquez: "Μην ξοδεύεις το χρόνο σου για κάποιον που δεν νοιάζεται να τον ξοδέψει μαζί σου.". Έτσι, βρήκα ανθρώπους που έχουν αρκετούς, διαφορετικούς λόγους να μ'αγαπάνε και αντίστοιχα εγώ εκείνους. Με εκτιμούν το ίδιο όταν έχω το μαλλί δεμένο "κεφτέ" και φοράω τα κουκουβαγίσια γυαλιά μυωπίας μου μαζί με την καρό πιτζάμα του σπιτιού. Θέλω να με συμπαθούν γι' αυτό που είμαι, για τη μαλακία που θα πω σε ανύποπτο χρόνο, να μην με παρεξηγούν όταν έχω μια φάτσα μπαγιάτικου κοτόπουλου από το διάβασμα και το μυαλό μου έχει γίνει κουρκούτι από τη σαπίλα της αϋπνίας. Είμαι περίεργος άνθρωπος, το ξέρω. Έχω την τάση να συμπαθώ το ανθρώπινο είδος, αλλά αυτό συνεχίζει να με απογοητεύει.
Φέτος την πρωτοχρονιά δεν σήκωσα το ξερό μου να πάρω κανένα τηλέφωνο, όπως κάθε χρόνο που τσακιζόμουν. Ήθελα να δω ποιοί θα με θυμηθούν χωρίς να τους αναγκάσω εγώ. Ως προς αυτό με θυμήθηκαν όσοι έπρεπε. Το ότι ήλπιζα για κάτι παραπάνω δεν έχει σχέση με το τι έπρεπε. Γι' αυτούς ίσως με ενόχλησε λίγο, αλλά δε βαριέσαι... Λιγότερες τυπικές και ανούσιες διανθρώπινες σχέσεις.
Δεν έχω αποφασίσει ακόμη το φετινό μου New Year's Resolution. Είναι λίγο χαζό σαν "έθιμο" (ο Θεός να το κάνει), αλλά έχει την πλάκα του.Αν υποσχεθώ κάτι μικροπρεπές, μάλλον θα ήταν να αποτελειώσω το περσινό New Year's Resolution το οποίο έχω αφήσει ακόμα στη μέση. Φαντάσου πόσο σοβαρά τα παίρνω!
New Year's Resolution: "Φέτος, υπόσχομαι να κρατήσω μακρυά από τη ζωή μου όσους έχουν σκοπό να με πληγώσουν, να κρατήσω κοντά μου όσους μ' αγαπάνε και να βρίσκω αφορμές να χαμογελάω συχνότερα."

Και για να δείξουμε πόσο επιφανειακή κοινωνία έχουμε γίνει και πόσο όλα είναι θέμα αληθινής θέλησης και επειδή θυμήθηκα και τους "Άθλιους":

Αντίο 2009,
Χρυσόψαρο