Mr. Sandman

Τι να 'ναι άραγε τα όνειρα; Να 'ναι τάχατες ανάγκες που θρονιάζουν στο κεφάλι μας τόσο κρυφά και φανερώνονται μονάχα όταν εμείς δεν είμαστε ξύπνιοι; Να 'ναι φόβοι, που δεν τους ξεστομίζουμε παρά μόνο όταν πέσει το σκοτάδι και το μυαλό μας έχει ανοίξει κάτι κρυφά μονοπάτια; Ή μήπως είναι επιθυμίες ή δυνατότητες που τις έχουμε κρύψει καλά σε κάτι κουτιά με θησαυρούς ανέγγιχτους;

Με βάση τον ορισμό, όνειρο είναι η διαδοχή εικόνων, ήχων και συναισθημάτων που περνάνε από το ανθρώπινο μυαλό κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μα ως τώρα δεν μπόρεσε κανείς να εξηγήσει γιατί, πως και για ποιό σκοπό δημιουργούνται. Και φυσικά το περιεχόμενο τους παραμένει ένα μυστήριο. (Να μην ακούω μαλακίες για ονειροκρίτες και ηλιθιότητες!).
Θα σας απασχολήσω για πολύ λίγο με τον ύπνο ως νευρολογικό φαινόμενο ώστε να ταϊσω τον εγωισμό μου με την ψευδαίσθηση ότι τα ξέρω όλα. Η φάση του ονείρου εξελίσσεται (διορθώστε με αν κάνω λάθος) κατά το στάδιο REM (rapid eye movement), διαρκούν από 5 μέχρι 20 λεπτά και δεν έχουμε ιδέα από ποιό/ά σημείο/α του εγκεφάλου προέρχονται. Χωρίζονται σε συνειδητά και ασυνείδητα όνειρα και έχουν, μακροπρόθεσμα, σχέση με τη μνήμη. Παλιότερα, οι άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας με τους θεούς ή ένας τρόπος να προβλέπουν το μέλλον.

Τα όνειρα, πιστεύω τα δημιουργεί το δικό μας μυαλό για λόγους προσωπκούς. Ας αφήσουμε τα δικά μου που είναι παράγωγα ενός εντελώς σαλεμένου μυαλού. Αναρωτιέσαι στ' αλήθεια πόσοι ανωμαλιάρηδες έκαναν όργιο και δημιούργησαν το υποσυνείδητο μου. Σ' αυτό, συναντιέται μια αμερικανίδα βοσκοπούλα, η οποία βολτάρει στο σημερινό Μοναστηράκι ψάχνοντας τα προβατά της, μια σεξουαλική συνεύρεση σ' ένα κρεβάτι που βρίσκεται σε ένα κήπο με καρότα του Άβαλον κοντά σε μια μάχη για το βασίλειο και μια φυλή από καρχαριές που σχεδιάζουν να κλέψουν μια από τις καμπάνες της Παναγίας των Παρισίων. Θυμίζω πάλι το σαλεμένο μυαλό.

Όνειρο είναι το ταξίδι. Πιο καλά είναι τα συνειδητά όνειρα. Επειδή τα ελέγχεις. Ποιός παίζει, τι θα γίνει. Πιο παλιά που οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν πέρα από όσα μπορεί να δει το γυμνό τους μάτι, μπορούσαν άραγε να δουν τόσο "πλούσια" όνειρα; Όταν δεν είχαν τη δυνατότητα να ταξιδέψουν και να δουν όλο τον κόσμο, μπορούσε να τα γεννήσει όλα αυτά η φαντασία τους; Μπορεί κάποιος που δεν έχει δει ποτέ τη θάλασσα, απλά να τη χτίσει με το μυαλό του; Για κάποιο λόγο το μυαλό μου σήμερα βγάζει μόνο ερωτήσεις.

Γιατί να έχω ανάγκη να ξαναδώ ορισμένους ανθρώπους, έστω και στον ύπνο μου; Γιατί να ζήσω κάποιες καταστάσεις ακόμα κι αν δεν είναι αληθινές; Δεν έχει ουσία να μιλάω χωρίς να λέω τίποτα. Το song είναι ωραίο.