Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Το Πολυτεχνείο ΖΕΙ; Μάλλον μπά-ΖΕΙ...


Αρχικά, είχα σκοπό να αναλωθώ περί πειρασμού…  Ωστόσο, με βάση πρόσφατα ερεθίσματα θεώρησα σκόπιμο να αλλάξω θέμα. Άπτομαι από την άσκηση βίας σε χώρους που κανονικά διακινούνται ελεύθερα ιδέες, ενώ πρόσφατα το μόνο που διακινήθηκε ελεύθερα στο               Πολυτεχνείο Κρήτης ήταν φάπες! Φραστικές, αλλά κυρίως σωματικές επιθέσεις που υποβαθμίζουν το ελληνικό πανεπιστήμιο, αλλοιώνουν την πραγματική σημασία του ασύλου και πλήττουν την έννοια της ελευθερίας του λόγου και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών.
Ας ασχοληθούμε λίγο με την λέξη λογοκρισία εννοιολογικά. ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ορίζουμε τον έλεγχο του λόγου και άλλων μορφών ανθρώπινης έκφρασης, παρ’ ότι η τελευταία αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα ως λήψη και παραγωγή πληροφοριών χωρίς περιορισμό. Σε παγκόσμιο επίπεδο κατοχυρώνεται η ελευθερία του λόγου από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

~ Αν δεν πιστεύουμε στην ελευθερία της έκφρασης για τους ανθρώπους που περιφρονούμε, δεν πιστεύουμε σ’ αυτήν καθόλου. ΤΣΟΜΣΚΙ ΝΟΑΜ ~

Το δικαίωμα κριτικής είναι φυσικό και αναγκαίο, ωστόσο, στη δημοκρατική πολιτική τα αποδεκτά όρια του έχουν ευρύτατες και κυρίως ασαφείς διαστάσεις. Είναι τα ηθικά κριτήρια της εκάστοτε κοινωνίας που ορίζουν την ελευθερία  του λόγου. Στην ουσία, είναι η έλλειψη ανεκτικότητας και η αδυναμία να συνδυάσουμε ελευθερία και διαφορετικότητα.

~Η λογοκρισία δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης μιας κοινωνίας. ΣΤΙΟΥΑΡΤ Π. ~

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη θα μιλήσω για μια πιο στενή έννοια:
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι να μπορεί κάποιος να συμμετέχει στο πολιτικό γίγνεσθαι άμεσα. Με προτάσεις, με ψήφο και έλεγχο των εφαρμοστών της πολιτικής. Στην ουσία, ομάδες που σχηματίζουν κοινωνίες έχουν την δυνατότητα της αυτοκυριαρχίας μέσω δημοκρατικών διαδικασιών. Η πολιτική ελευθερία αναφέρεται κυρίως σε προσωπικό επίπεδο, στη δυνατότητα –δηλαδή- του ατόμου να εκφράζεται πολιτικά, αλλά και να προωθεί/εξασκεί την πολιτική της αρεσκείας του.
Αλλά και σε αυτό το επίπεδο βιώνεται ο περιορισμός της ελευθερίας και αυτό για μένα είναι απόρροια φόβου και έλλειψης αυτοπεποίθησης για την όποια ιδεολογία στηρίζει κάποιος.

~ Αν μας αφαιρεθεί η ελευθερία του λόγου τότε θα οδηγηθούμε βουβοί σαν πρόβατα στη σφαγή. ΤΖΟΡΤΖ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ~

Παρατηρείται, λοιπόν, μια διάχυτη ανυπακοή, μια άλογη βία σ’ ένα γενικό πλαίσιο κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης που θεωρούσα μέχρι πρόσφατα ότι ήταν προνόμιο μονάχα της κρατικής εξουσίας που ήταν σε θέση να νομιμοποιήσει πολιτικά τη βία μέσα από τις αρχές της. Θλίβομαι που βλέπω πλέον η πολιτική βία να χρησιμοποιείται ως «συμπλήρωμα» στρατηγικής κινημάτων που στηρίζονται στη μαζική-«ταξική» οργάνωση με σαφείς στόχους πολιτικής -και όχι μόνο- εξουσίας. Στην πραγματικότητα, η πολιτική αυτή βία είναι ελεγχόμενη από τον φορέα ή το πρόσωπο που κατευθύνει αυτές τις οργανώσεις.
Έχω πει πολλές φορές ότι δεν είμαι εδώ για να παίξω το ρόλο του απόλυτου κριτή. Απλά, παραθέτω τη γνώμη μου. Θεωρώ ότι ενέργειες βίας στερούνται ουσιαστικά μιας συνεκτικής και ρεαλιστικής στρατηγικής εξουσίας αφού, οι δράσεις τέτοιου τύπου –που έχουν γίνει πλέον μέρος της καθημερινότητας- αποβλέπουν περισσότερο στην πολιτική επιβίωση και ισχυροποίηση δήθεν κινημάτων μέσα από την προβολή της ανυπακοής και της διαφορετικότητας παρά στην ουσιαστική αλλαγή της κοινωνίας. Ωστόσο, πιστεύω ότι η βία από αυτή την πλευρά περισσότερο συντηρεί και αναπαράγει το καθεστώς που υποτίθεται ότι αμφισβητεί, αφού καταδικάζει πράξεις άλλων φορέων εκτός των δικών του. Ιδεολογικός κατακερματισμός!
Εξάλλου, η πολιτική άνοδος ακραίων καθεστώτων στηρίχθηκε σε προγενέστερη απαξίωση και στον ευτελισμό κάθε ηθικού θεσμού. Θέλω να γίνει κατανοητό πως για μένα η σχέση των φοιτητών με την δημοκρατία θα πρέπει να επιβεβαιώνεται καθημερινά όχι μόνο ως υστερικό βίωμα αλλά κυρίως ως τρέχουσα κοινωνική και πολιτική πράξη.
Αποφέρω τιμή σε εκείνους που έκαναν τον εαυτό τους λίπασμα για το άνθισμα μιας ελευθερίας που δεν εξαργύρωσαν ποτέ. Αν και αναρωτιέμαι αν την εξαργύρωσε ποτέ κανείς…

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Η λέξη κρίση είναι ετυμολογικά ελληνική...


Το πρόβλημά μου είτε όταν ξεκινάω να γράφω είτε όταν ξεκινάω να μιλάω είναι ότι έχω τόσα σκόρπια πράγματα στο μυαλό μου που δε μπορώ να σχηματίσω ένα συγκροτημένο κείμενο και αρκετά από αυτά τα ξεχνάω στην πορεία και τα ξαναθυμάμαι σε ανύποπτο χρόνο.
Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω μια επιθυμία μου που δεν πρόκειται να εκπληρωθεί ποτέ. Θα ‘θελα η γνώση και οι πληροφορίες για τις ραγδαίες εξελίξεις του κόσμου που με περιβάλλει να φυτεύονταν χωρίς κόπο στο κεφάλι μου. Όσο επίπονη είναι η ίδια η γνώση σαν αυτοσκοπός, άλλο τόσο επίπονη είναι και η διαδικασία να την αποκτήσεις.
Δε με νοιάζει πόσο σκόρπια θα φανούν τα πράγματα που θα αναλύσω ούτε κατά πόσο συνδέονται μεταξύ τους. Άμεσος στόχος μου είναι να μη σκάσω όσο συνεχίζω να μη βγάζω άτακτες σκέψεις από το μυαλό μου. «Άτακτες», όχι «άναρχες». Έχει διαφορά.
Από μικρή μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ήμουν απροσάρμοστη και καθώς μεγάλωνα συνειδητοποιούσα ακόμη περισσότερο ότι ήμουν κοινωνικά απαίδευτη.

~ Υποφέρουμε από κρίση. Πρωτίστως, κρίση αξιών και συνειδήσεων. Ο άνθρωπος έχτισε μια κοινωνία γεμάτη μιζέρια, αντιπαράθεση, καταστρεπτική κτηνωδία, επιθέσεις και παρέμεινε στάσιμος, άγριος, βίαιος, επιθετικός και ανταγωνιστικός μέσα στα όριά της. Τζ. Κρισναμούρτι ~

Οι θεσμοί της κοινωνίας που ορίσαμε (πολιτικοί, νομικοί, επαγγελματικοί, ΑΞΙΕΣ) ασκούν επιρροή στην κατανόηση του κόσμου. Βασικότερος και ακλόνητος θεσμός αποτελεί το νομισματικό σύστημα, aka το χρήμα, που λογίζεται ως μια αδιαμφισβήτητη μορφή πίστης.

~ Κανένας δεν είναι τόσο δούλος, όσο εκείνος που λαθεμένα πιστεύει ότι είναι ελεύθερος. Γκαίτε ~

Η ανθρωπότητα υποφέρει λόγω παραλύουσας κοινωνικής δομής.

ΑΧΡΗΣΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:1% του πληθυσμού κρατά το 40% του πλούτου.
  50% του πληθυσμού ζει με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.
Αρχικά, θέλω να γίνει αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο δημιουργείται το χρήμα:

Όταν η κυβέρνηση αποφασίζει ότι έχει ανάγκη από ρευστό, καλεί την Τράπεζα της Ελλάδος και ζητάει π.χ. 10 δις ευρώ. Η τράπεζα «φρεσκοτυπώνει» χαρτονομίσματα και τα ανταλλάζει με «φρεσκοτυπωμένα» ομόλογα δημοσίου. Το κράτος, αφού λάβει τα χαρτονομίσματα, τα καταθέτει σ’ ένα τραπεζικό λογαριασμό και τα ονομάζει επίσημα ΛΕΦΤΑ.

ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ: Μόλις το 3% του δημόσιου χρήματος υπάρχει στη φυσική του μορφή. Το υπόλοιπο 97% υπάρχει μόνο στους υπολογιστές. Στην ουσία, δηλαδή, η παραπάνω συναλλαγή γίνεται ηλεκτρονικά.

Τα κυβερνητικά ομόλογα είναι από τη φύση τους χρεωστικά όργανα. Έτσι, η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να υποσχεθεί την αποπληρωμή των χρημάτων αυτών στην Τράπεζα. Επομένως, αυτόματα η κυβέρνηση χρωστάει. Τα λεφτά, δηλαδή, δημιουργούνται λόγω χρέους.

~ Μόνο ο Θεός μπορεί να φτιάξει κάτι με αξία από το τίποτα. ~

Όλα αυτά ισχύουν χωρίς να εισάγουμε τη μεταβλητή επιτόκιο. Με άλλα λόγια, όχι μόνο η κυβέρνηση χρωστάει εξ αρχής, αλλά και με το παραπάνω.

~ Ο μόνος τρόπος δημιουργία χρήματος είναι τα δάνεια. Συνεπώς, αν όλοι μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους δεν θα υπήρχε ούτε ένα δολάριο σε κυκλοφορία. Δίχως χρέη δεν υπάρχουν χρήματα. Μάρινερ Ελκς ~

Στην ουσία, αν κάποιος δανειστεί ένα (1) ευρώ () θα χρωστάει ένα ευρώ και κάτι παραπάνω σύμφωνα με το επιτόκιο, τα οποία δεν έχει αφού γι’ αυτό δανείστηκε. Συνεπώς, ξαναδανείζεται για να ξεπληρώσει το 1 και κάτι ευρώ το οποίο προσαυξάνεται με το νέο επιτόκιο κ.ο.κ.  Εν τέλει, δε θα σταματήσουμε ποτέ να χρωστάμε!
Για ποιόν πραγματικά δουλεύουμε; ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ! Είναι τα «αφεντικά», μαζί με τις πολυεθνικές και τις κυβερνήσεις που στηρίζουν. Η φυσική σκλαβιά απαιτεί στέγαση και σίτιση. Η οικονομική σκλαβιά απαιτεί να στεγαστεί και να σιτιστεί ο καθένας μόνος του.

~ Υπάρχουν δύο τρόποι να υποδουλώσεις ένα έθνος. Με τη βία ή με το χρέος. - John Adams ~

ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ: Η τελευταία φορά που εξαλείφθηκε το χρέος ήταν το 1835 όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Andrew Jackson έκλεισε την Κεντρική Τράπεζα.

Η ιστορία του ελληνικού χρέους ξεκινάει πολύ πιο πριν από την εθνική μας ανεξαρτησία. Το 1824 και 1825 λάβαμε τα δύο γνωστά βρετανικά «δάνεια Ανεξαρτησίας» και παρ’ όλα αυτά το 1827 ο Καποδίστριας κήρυξε πτώχευση αφού του αρνήθηκαν νέο δάνειο για να αποπληρώσει τα προηγούμενα. Νέο δάνειο χορηγήθηκε στην Ελλάδα το 1832 με το διορισμό του Όθωνα σαν βασιλιά της χώρας για την ανάκαμψη της τελευταίας, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την αποπληρωμή –κυρίως- προηγούμενων χρεών. Σαν αποτέλεσμα, ο Όθωνας κήρυξε πτώχευση και ζήτησε νέα δάνεια. Τα επόμενα χρόνια, μετά από μια σειρά ελέγχου της κρατικής οικονομίας (ως και ελέγχου των εθνικών φυσικών πόρων), οι κρατικοί υπολογισμοί συνέχιζαν να είναι ελλειμματικοί, με αποτέλεσμα ο Χαρίλαος Τρικούπης να δηλώσει το 1893 το ιστορικό: «Δυστυχώς, κύριοι, επτωχεύσαμεν». Ήταν η Τρίτη πτώχευση της Ελλάδας. Το χρέος διογκώθηκε, στη συνέχεια, αφού συνεχίστηκε ο εξωτερικός δανεισμός, ώσπου το 1932 –όταν κηρύχτηκε η τέταρτη κατά σειρά πτώχευση της Ελλάδας- φτάσαμε να χρωστάμε 2868,1 εκατομ. χρυσά φράγκα.
Επειδή βαριέμαι να τα πολυλογώ, μιας και είμαι ακόμα στο 1932 και είναι μακρύς ο δρόμος ως το 2011, ας πούμε απλά ότι το ίδιο βιολί – πάνω-κάτω – συνεχίστηκε μέχρι σήμερα. Ωστόσο, αν σε οποιοδήποτε σημείο θεωρήσω μια ιστορική αναδρομή απαραίτητη, θα αναφερθώ αναλόγως.
Δεν θα αναλωθώ ακόμη σχολιάζοντας κατά πόσο η αποτυχία μας να λύσουμε προβλήματα φτώχειας και διαφθοράς σχετίζεται με την άγνοια περί καθοδήγησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς –που στην ουσία είναι και η αληθινή πηγή αστάθειας στην κοινωνία.

~ Η δουλεία συνιστά την ιδιοκτησία της εργασίας μέσα από την ιδιοκτησία των εργατών. Τουλάχιστον η φυσική δουλεία. Ωστόσο, σήμερα, ανακαλύψαμε τη δουλεία, στην οποία το κεφάλαιο έχει στην ιδιοκτησία του την εργασία μέσα από τον έλεγχο των μισθών. ~

Το χρέος είναι ένα από τα πιο έξυπνα μοντέλα για την κοινωνική χειραγώγηση. Είναι ένα από τα πιο δυνατά όπλα κατά της ανθρωπότητας και χρησιμοποιεί σαν αέναα πυρομαχικά τον τόκο. Υπάρχει μια ολόκληρη επιχείρηση στελεχωμένη από οικονομικούς εκτελεστές, εταιρίες και κυβερνήσεις που στοχευμένα κινούν συμφέροντα με ιδιωτικοποιήσεις, διεφθαρμένες συναλλαγές και αλλοιωμένη ενημέρωση.

ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ: Η Συνθήκη του Μάαστριχτ επιβάλλει το ετήσιο δημόσιο έλλειμμα μιας χώρας να μην ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ και το συνολικό δημόσιο χρέος το 60% του ΑΕΠ. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας το 2009 ανερχόταν 126,8% του ΑΕΠ.

Όλα κινούνται με βάση μια αρχή: Το κέρδος πρέπει να μεγιστοποιηθεί, ανεξάρτητα από το κοινωνικό ή και φυσικό κόστος. Και έτσι γεννήθηκε ο θεσμός της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ! Είναι η διαδικασία χειραγώγησης μέσου του χρέους, της δωροδοκίας και της πολιτικής ανατροπής από ένα κράμα κυβερνητικών και εταιρικών συμφερόντων. Είναι ένα μοναδικός μηχανισμός εκμετάλλευσης. Η δυσπραγία ενός λαού ή ενός ηγέτη οδηγεί μια χώρα σε κατάρρευση –από δικό του λάθος ή σαν αποτέλεσμα πατερναλισμού, ώστε να πυροδοτηθεί μια σειρά από γεγονότα. Υποτίμηση συναλλάγματος, εξευτελισμός της αξίας των εγχώριων πόρων, περικοπές χρηματοδοτήσεων σε κοινωνικά προγράμματα, ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων, παραγωγική δυσλειτουργία. Επομένως, άλλες χώρες -από καθαρή «φιλοτιμία» και «καλοκαρδοσύνη»- προτείνουν να τεθεί σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα μεσσιανισμού.
Είναι -τουλάχιστον- γελοίος, εκείνος που σήμερα πιστεύει σε έναν κόσμο εθνών και ιδεολογιών. Εκείνος που πανηγυρίζει για το έθνος και τη δημοκρατία. Δεν καταπατώ αξίες. Τις καταπάτησαν άλλοι και δεν πρόκειται να δεχτώ ποτέ ιδέες σαν κι αυτές αλλοιωμένες. Ο κόσμος είναι πλέον εμπόριο και χαρακτηρίζεται από τους αδυσώπητους νόμους του.
Ο ίδιος ο σχεδιαστής του Ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος δήλωσε: «…η δουλειά των κεντρικών τραπεζών είναι να διατηρούν μια νομισματική έλλειψη…». Με αυτό τον τρόπο, ενισχύονται η απληστία και ο φόβος της έλλειψης, τροφοδοτώντας το αίσθημα της «ανάγκης» και της κυκλικής κατανάλωσης.
Η αξία ενός νομίσματος που κυκλοφορεί στην αγορά προέρχεται από κυβερνητικό διάταγμα. Στην ουσία, το μόνο που δίνει πραγματική υλική αξία σε ένα κομμάτι χαρτί είναι η εργασία που ανταλλάσσεται για εκείνο. Για να είμαι πιο τυπική, η αξία οποιουδήποτε υλικού σχετίζεται με το κατά πόσο υπάρχει σε αφθονία και -κατ’ επέκταση- με τη ζήτησή του. Πιο αναλυτικά, κάθε μονάδα νομίσματος έχει –προφανώς- μικρότερη αξία αν υπάρχει άφθονο χρήμα σε κυκλοφορία. Και αντιστρόφως, όταν υπάρχει έλλειψη χρημάτων, η αξία του αυξάνεται και συνεπώς αυξάνεται και οτιδήποτε σχετίζεται με αυτό.

ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ: Από τις 203 χώρες του κόσμου, μονάχα 4 δεν χρωστάνε σε άλλες.
             Το συλλογικό εξωτερικό χρέος όλων των κυβερνήσεων στον κόσμο είναι περίπου 52 τρισεκατομμύρια δολάρια και αυτό δεν περιλαμβάνει το τεράστιο χρέος των νοικοκυριών σε κάθε χώρα.

Η λέξη χρέος έχει παγιωθεί ως μια δέσμευση, ένα καθήκον, μια ηθική υποχρέωση που πρέπει να εκπληρωθεί. Εφόσον, βέβαια, αυτό είναι εφικτό. Το 1936, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε να πληρώσει το χρέος προς τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique επικαλούμενος της άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας. Δήλωσε πως οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς ώστε να εκπληρωθούν υποχρεώσεις προς το λαό αλλά και προς τους δανειστές ταυτόχρονα, καθώς και ότι το πρώτο υπερτερεί του δεύτερου καθήκοντος της χώρας. Το διεθνές Δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο που εκμεταλλεύτηκαν αργότερα άλλες χώρες, όπως η Αργεντινή και ο Ισημερινός.
Έχουμε παραδώσει την εθνική μας κυριαρχία πολλά χρόνια πριν την σημερινή κρίση. Με σοκάρει που δεν αντιληφθήκαμε το πόσο εικονική ζωή κάναμε μέχρι τώρα, τις ευθύνες που μπορεί να έχουμε. Η νοοτροπία της διαφθοράς ξεκινάει από το άτομο πρώτα και δεν μετριέται με βάση το πόσο ωφελήθηκε κάποιος αλλά και με βάση την πρόθεση.

~ Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται αξιόλογος ή όχι, κρινόμενος όχι μόνο από τις πράξεις του αλλά και από τις προθέσεις του. Δημόκριτος ~

Δεν νομίζω να έχουμε αντιληφθεί πόσο έχουμε βαλτώσει όχι μόνο σαν κράτος, σαν έθνος αλλά και σαν ανθρώπινο είδος. Δεν θέλω να πιστέψω ότι η πενία και η κακή ποιότητα ζωής σπρώχνει σε αντίδραση. Φοβάμαι πόσο εύκολα θα δοθεί γη και ύδωρ. Και αναρωτιέμαι πόσο στρατηγικά και σχεδιασμένα θα γίνει κάτι τέτοιο. Τρέμω γιατί μπροστά στους μεσσίες είσαι απελπισμένος, αόμματος.

~ Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Αριστοτέλης ~

Δεν είμαι εδώ για να κρίνω κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να ξέρω τι αλλαγές πρέπει να γίνουν ακριβώς. Απλά πιστεύω ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να λύσεις ένα πρόβλημα είναι να το συνειδητοποιήσεις. Παραθέτω σκόρπιες σκέψεις που ίσως δώσουν τροφή για περεταίρω σκέψη. Συλλογίζομαι την τραγική ειρωνία στο ότι η λέξη κρίση είναι διεθνής(crisis, crise, kriza, krise, kriis, krisis, crisi, krizen, criza, krize) και ότι είναι ετυμολογικά ελληνική.

~ Όλοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.
Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα. Ν.Καζαντζάκης ~