Μετά από χρόνια θα είμαι φούξια.Θα έχω χαμόγελο αγοραστό και θα μισώ εκείνον που με πλαστικοποίησε.
Θα σε κοιτάξω με ένα βλέμμα ταιριαστό για όσα θα ήθελα να σου μιλήσω μα δεν θα ανοίξω το στόμα μου.
Θα μου δώσεις τα φλουριά που μου είχες υποσχεθεί και εγώ θα πάρω το πράσινο ζαχαρωτό μου και θα φύγω χωρίς να σε αγγίξω.
Δεν θα μου καίγεται καρφί για όσα μου χρωστάς και δεν θα σε ξανα αναζητήσω.
Μονάχα θα σου αφήσω ένα από τα ζαχαρωτά μου για να θυμάσαι εσύ όσο εγώ θα ξεχνάω.
Δεν θα μπορέσω να ξαναγίνω κόκκινη όπως ήμουνα πρώτα και φταις εσύ γι' αυτό, αλλά θα μπορώ να διαλέγω από δω και πέρα.
Θα έχω μια φίλη κίτρινη και ένα περιβάλλον κίτρινο.
Μα όσα χέρια ακουμπάω θα είναι μπλε και θα μυρίζουν ορχιδέα.
Θα έχω ακόμα το σκύλο με τσακμακόπετρες αντί για μάτια και θα πουλήσω το αγοραστό μου χαμόγελο γιατί δεν θα το χρειάζομαι πια. Θα μαγειρεύω μπριζόλες από σύννεφα για ένα δείπνο σε τραπεζαρία και όχι σκακιέρα.
Καληνύχτα!
2 σχόλια:
Kαλή αρχή!!!
Καλή χρονιά!
ωραία φωτογραφία
και αν μπορείς, να μη σου καίγεται καρφί
η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή
Ευχαριστώ πολύ! Καλη χρονιά και σε σένα! :)
Τη φωτογραφία τη βρήκα εντελώς τυχαία, δεν ήξερα καν τι να βάλω με το post και μόλις της είδα μου άρεσε.
Η ζωή είναι πράγματι μικρή, αλλά ορισμένες φορές είναι θλιβερή είτε μου καίγεται καρφί είτε όχι. Και κατά ένα μοιραίο λάθος γεννήθηκα με το ελάττωμα να σκέφτομαι και να με νοιάζει...
Δημοσίευση σχολίου