Μπερδεύομαι

Δεν είμαι καλή στο να βάζω τίτλους... Μπερδεύομαι. Και φαίνεται από λεπτομέρειες. Όπως ο τίτλος του blog μου ή το ότι κάνω μισή ώρα να βρώ τίτλο για μια ανάρτηση. Αλλά και από άλλα μεγαλύτερα πράγματα. Το ότι δεν μπορώ να ορίσω τι είναι ορισμένοι άνθρωποι στη ζωή μου με λέξεις, ενώ μέσα μου ίσως ξέρω να το περιγράψω. Περιφραστικά τουλάχιστον.

Δεν μου αρέσει να βάζω τίτλους, εδώ που τα λέμε. Να ορίσω μια κατάσταση. Γιατί έτσι κάνεις τον άλλο/την κατάσταση/το θέμα τελεσίδικο. Είναι όμορφο τα πράγματα να είναι αυτοβούλως εξελίξιμα, και όχι αυστηρώς ελεγχόμενα από μένα. Βέβαια, όλα αυτά έχουν κάποια όρια στο κεφάλι μου. Θέλω να κινούνται τα πράγματα μόνα τους, αλλά όταν τα δω και πάνε σε κάποια κατεύθυνση που δεν μου αρέσει, φροντίζω να τη διορθώνω.

Η ζωή είναι μια γραμμή από κουτάκια. Κάθε κουτάκι έχει και μια πτυχή της ζωής σου που τη βλέπεις να ξεδιπλώνται και ελέγχεις την εξέλιξή της. Αν σ' αρέσει αυτό που βλέπεις, το κρατάς χωρίς να επέμβεις. Αν όχι μπαίνεις μπροστά και το βάζεις στη θέση του.

Υ.Γ.1: Απαλλάχτηκα από την άχρηστη εφαρμογή που λέγεται facebook. Που προσφέρει στο μέσο χρήστη δύο πράγματα. Ατελείωτα cookies στον υπολογιστή και μηδενικό ουσιαστικό ελεύθερο χρόνο.

Υ.Γ.2:  Έφτιαξα τη βλακεία που είχα κάνει και δεν μπορούσε κανείς να κάνει σχόλιο στο blog μου...Ξέρετε, από τους χιλιάδες θαυμαστές μου...

Υ.Γ.3: Πήρα εισητήριο για Gamma Ray, αλλά αποφάσισα να διαβάσω πιο πολύ για τις πανελλαδικές... Όλα θα πάνε καλά. Έτσι λέω.

Καλό σας μήνα!