Μη με ξεχάσεις...

Δεν έχω σκοπό να μιλήσω πολύ εγώ σήμερα. Δεν έχει ουσία, εξάλλου. Η σημερινή μου παρουσία  θα λειτουργήσει ως μια μικρή εισήγηση.

Οι άνθρωποι δίνουν και παίρνουν. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν αυτό είναι καλό ή κακό. Δίνουν ψυχικά κυρίως. Αυτό είναι το σημαντικό και το επίπονο. Μέσα από αυτή την περίεργη διαδικασία ορισμένοι βγαίνουν κερδισμένοι γιατί καταλήγουν να έχουν πάρει πιο πολλά από όσα έχουν δώσει, ενώ άλλοι βγαίνουν χαμένοι γιατί αποδεικνύεται ότι έδωσαν πολλά περισσότερα από όσα πήραν. Η πουστιά έγκειται στο εξής: δεν μπορείς να κρίνεις από πριν που είναι η γραμμή του κέρδους και της απώλειας. Όσες φορές κι αν χάσεις/κερδίσεις, θες άλλον ένα γύρο παιχνιδιού και η ροή των πραγμάτων δεν τελειώνει ποτέ.

Ακολουθεί, λοιπόν, το παρακάτω κείμενο που έγραψε ένα πολύ δικό μου άτομο,(I do not claim ownership whatsoever)το οποίο μόλις διάβασα αναρωτήθηκα πως μερικές φορές μπλέκουμε κάπως πολύ παράξενα σε καταστάσεις που δεν περιμέναμε με τίποτα.

"Σήμερα ήρθες πάλι... Καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού μου.Κοιτούσα το πάτωμα.Ένιωσα τα χέρια σου στην πλάτη μου. Το ρίγος μετά από κάθε σου άγγιγμα.Την γλυκιά ζαλάδα που ένιωθα μετά απο κάθε σου φιλί.Τις στιγμές που ήμασταν αγκαλιά και σκεφτόμουν ότι είμαι τόσο τυχερός που ήσουν δικός μου. Όλος δικός μου... Ένα δώρο που καθυστέρησε κάποια χρόνια.

Νομίζεις ότι ξέχασα την γεύση του δέρματος σου;Την γεύση του λαιμού σου;Τον τρόπο που έτρεμες όταν σε ακουμπούσα;Όχι!Είναι όλα εδώ.Με στοιχειώνουν...Κάθε φορά που είμαι μόνος μου.Κάθε φορά που κρυώνω.Κάθε φορά που χρειάζομαι την ζεστασιά μιας αγκαλιάς και δεν είναι κανείς εκεί.Έχω άτομα στην ζωή μου που με αγαπάνε.Έχω φίλους καλούς.Δεν είμαι αχάριστος.Απλά θέλω εσένα...Γιατί με έκανες να νιώσω πράγματα που δεν ήξερα ότι μπορούσα.Δεν γνώριζα ότι υπάρχει κάτι τόσο όμορφο και μπορώ να το ζήσω.Κάτι που να το νιώθω τόσο σωστό...

Ήξερα από την αρχή την κατάληξη που θα είχαμε.Αυτό,όμως,δεν με εμπόδισε να κάνω όνειρα για εμάς.Ήμασταν τόσο διαφορετικοί!Δεν τα βρίσκαμε σε τίποτα σχεδόν... Το περίεργο μου γούστο σου έκανε εντύπωση.Το δικό σου μου προκαλούσε αναγούλα.Όπως και άλλα πράγματα δικά σου...Δεν το σκεφτόμουν όμως.Γιατί ήσουν εκεί.Και ήσουν δικός μου...Ένας άνθρωπος που με κοίταξε διαφορετικά.Ένας άνθρωπος που δεν κοίταξε αλλού,αλλά συνέχισε να με κοιτά στα μάτια και να χαμογελά.

Ήσουν τα πάντα για μένα,το γνωρίζεις αυτό;Σου είχα πει πως νιώθω από νωρίς.Φοβήθηκες μη μου κάνεις κακό.Άρχισα να πέφτω...Ένα ταξίδι με γνωστό τέλος.Δεν έχω καταφέρει να σηκωθώ από τότε.Κάθε φορά που προσπαθώ να πατήσω στα πόδια μου κάτι συμβαίνει και με προδίδουν.Μου υπενθυμίζουν πόσο αδύναμος είμαι.Και γι'αυτό φταίω εγώ!Που φρόντισα να σου δείξω από την αρχή πόσο σε νοιάζομαι,που αποφάσισα να ρισκάρω για πρώτη φορά και να εκτεθώ χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες.Δεν σε κατηγορώ για τίποτα.Κι αν το κάνω είναι για τα μάτια των δικών μου.Γιατί με αγαπάνε και δεν θέλουν να με βλέπουν να είμαι χώμα για σένα, γιατί ίσως χαρούν αν σε βρίσω η αν μιλήσω άσχημα για σένα.Αλλά πονάει, κάθε φορά... Κάθε φορά που προσπαθώ να σε ρίξω στα μάτια τους.Η προσπάθεια μου να βρω σωστές λέξεις που θα πείσουν το κοινό μου.

Δεν έπαιξα σωστά.Γνωρίζω ότι έχασα.Και μάλιστα με μεγάλη διαφορά!Καθώς για σένα ήμουν απλά άλλο ένα παιχνιδάκι. Για μένα,όμως, ήσουν τα πάντα...Με θυμάσαι ακόμα;Σε παρακαλώ, αν με θυμάσαι μη με ξεχάσεις.Και αν σε δω ποτέ ξανά, και χαμογελάσω, θα είναι γιατί πραγματοποιήθηκε μια ευχή μου.Κι αν δεις τα μάτια μου υγρά μην τρομάξεις.Έτσι είναι από τότε που έφυγες.Έτοιμα να ξεσπάσουν.Να δείξουν τι πραγματικά νιώθω μέσα μου και προσπαθώ να κρύβω όσο καλύτερα μπορώ.

Μη με μισήσεις...Θα είμαι εδώ...
Ελπίζω όχι για πολύ, γιατί η μία κολλητή μου θα με βρίσει και η άλλη (το Χρυσόψαρο) θα μου πει ότι αξίζω πολλά περισσότερα από σένα και πρέπει να προχωρήσω.
Δεν ξέρω αν έχουν δίκιο..Ξέρω όμως τι νιώθω.
Και το ρολόι δείχνει 5 το πρωί, σε μια ώρα θα χτυπήσει το ξυπνητήρι και θα πρέπει να βγω εκεί έξω και να υποκριθώ πάλι.Να κάνω πως δεν με νοιάζει και να κρύψω καλά τον εαυτό μου.

Και αφού δεν μπορώ να έχω τίποτα από αυτά που ζητάει η καρδιά μου,θα βάλω απαλούς διαλόγους να ακούγονται και θα κοιμηθώ ήσυχος.Γιατί κάθε φορά που κλείνω τα μάτια είσαι δίπλα μου και ξαπλώνουμε μαζί αγκαλιά.Γιατί είσαι εκεί, και με πιάνεις κάθε φορά που πέφτω και όλα είναι όμορφα ξανά...

Είμαι ερωτευμένος μαζί σου ακόμα, από την πρώτη στιγμή που τα χείλη μας ενώθηκαν.Να το θυμάσαι..."

Νομίζω επιβάλλεται να ανέβει και ένα από τα αγαπημένα του songs.