"Εν αρχή ην..."

Θα έλεγε κανείς πως ένας άνθρωπος με υποχρεώσεις σαν τις δικές μου δεν έχει χρόνο για ανούσια "ιστολόγια". Ίσως θα ήταν πιο εποικοδομητική λίγη περισσότερη ενασχόληση με Θέματα Βιολογίας Πανελλαδικών Εξετάσεων. Όμως, κάποιες φορές το μαύρο ρολόι τοίχου παραπονιέται πως είναι αργά, ενώ τα μάτια μου δεν λένε να κλείσουν και η μύτη μου έχει κρυσταλλώσει από το κρύο, ενώ το καλοριφέρ δουλεύει κανονικά. Τέτοιες στιγμές είναι που έχω χρόνο να πέρα από τη ρουτίνα και τη λειτουργικότητα της καθημερινότητας και θέλω να βγάλω λίγα απ' όσα σκέφτομαι, να δω αν έχουν ειρμό, σειρά και λογική. Σήμερα, λοιπόν, που εκτός από τη μύτη μου δεν νιώθω και τα πόδια μου (τελειώνει ο μήνας βλέπετε και μαζί με αυτόν και το πετρέλαιο θέρμανσης) ένας λόγος παραπάνω να ξεκινήσω να αδειάζω σιγά σιγά το κεφάλι μου, σαν ένα είδος ανασυγκρότησης με την προοπτική καλύτερης λειτουργίας, νηφαλιότερης.