The Zero Zone

• Τιμημένο ηπειρωτικό έδαφος! Έρχομαι στα πάτρια εδάφη... Από δήμος Φιλιππιάδας γίνατε δήμος Ζηρού; Δεν περίμενα ποτέ να το πω αυτό, αλλά: ΜΟΥ ΛΕΙΨΑΤΕ! Μου έλειψε η μυρωδιά του τόπου, το κρύο της περιοχής, ακόμα και η βροχή που μουχλιάζει τα πάντα. Μου έλειψε το φαί της μάνας μου, το κρεβατάκι μου, το χωριό μου. Μου έλειψαν τα ραντεβού με τα παιδιά στις 21:00 έξω από τον Άγιο Δημήτριο στη Σκουφά. Μου έλειψε το αυτοκίνητο. Μου 'λειψε η φασαρία στο σπίτι. Αυτή η μόνιμη ακατάπαυστη βαβούρα που δηλώνει ότι το σπίτι είναι κατοικίσιμο -που δηλώνει ότι ποτέ μου δεν είμαι μόνη.

• THE ZERO ZONE! Μου 'λειψαν οι δικοί μου άνθρωποι, η ευκαιρία να λειτουργώ όπως δηλώνει ο άναρχα (ας είναι!) δομημένος εαυτός μου. Μου λείπει ο πατέρας μου. Είναι υπέροχος άνθρωπος ο πατέρας μου -ας το πω άλλη μια φορά.
• Είναι απωτελειωτικό να γλιστράει το χέρι που σε κρατάει. Τρέμω τη σιωπή ενός άδειου δωματίου.
• Δεν έχει ουσία να έρχεσαι όταν σε θέλω. Να έρχεσαι όταν δεν το περιμένω.
• Πρώτη φορά δεν πήρα μαζί μου αναλγητικά και πρώτη φορά υποφέρω τόσο από το κεφάλι μου.
• Καλύτερα να σε μισούν παρά να σε λυπούνται ~Πίνδαρος~
• Αν έχεις έναν πόνο, κράτα τον για σένα. Κανένας δεν έχει δικαίωμα, ούτε μπορεί να επέμβει πάνω σ'αυτόν. Διαχειρίσου το. Ο Θεός σου δίνει όσα μπορείς να αντέξεις.
• Ναι, πιστεύω στον Θεό. Πιστεύω ότι τον έχουμε ανάγκη. Κι εγώ πιο πολύ απ' όλους.
• Είμαι άνθρωπος που δεν θέλει να αρνηθεί τίποτα σε κανέναν, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα στερηθώ εγώ.
• Να μην αγαπάς με λόγο. Να αγαπάς με ουσία, ψυχή μου.
• Καρδιά μου, θέλω πίσω την πανοπλία μου.

Υ.Γ.: Με τρομοκράτησε η αλήθεια στο λόγο ενός ανώνυμου σχολίου στο post: "Κατηγορίες ηλιθίων"...

(Είμαι κι εγώ κάπου στη φωτό!)