Κατηγορίες ηλιθίων

Συγγραφικός οίστρος όταν κάνουμε C... Δεν συμπαθώ τον προγραμματισμό, ίσως επειδή δεν τον καταλαβαίνω. Κι αυτό είναι τουλάχιστον άδικο, αφού μπορώ να λύνω και να δένω ένα pc όποτε θέλω.

Πήρα αποφάσεις σε ανύποπτες στιγμές. Είμαι ευμετάβολη. Είμαι οξύθυμη. Είμαι κυκλοθυμική. Είμαι γκρινιάρα, εκκεντρική, επιπόλαιη, εγωκεντρική, ανασφαλής, ανοργάνωτη, ασυγκράτητη, αναποφάστιστη, απότομη, ακοινώνητη, αγαθιάρα, ισχυρογνώμων. Ψάχνω τρόπους να φύγω γιατί το κεφάλι μου δεν αντέχει άλλες συγκρούσεις. Ο Αντώνης είχε δίκιο. Και μισώ όταν έχει κάποιος άλλος δίκιο. Ειδικά ο Αντώνης!

Ποσες φορές φύγανε άνθρωποι από τη ζωή σου; Πόσο απότομα; Δεν μου πάει το κλίμα εδώ. Ούτε παθολογικά, ούτε ψυχολογικά. Θα ήταν όμορφο αν στη ζωή δεν χρειαζόμασταν ανθρώπους. Θα ήταν όμορφο αν στη ζωή δεν είχαμε ανάγκη τις επαφές. Είχα την ατυχία να νιώθω τις στιγμές που δεν πρέπει.

(Με την ευγενική χορηγία του Αντώνη)

Υπάρχουν 3 κατηγορίες ηλιθίων:
1. Οι συνειδητοποιημένοι ηλίθιοι
2. Οι αγνόμωνες ηλίθιοι
3. Οι κοινωνικά ηλίθιοι

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι μαλάκες δεν είναι απαραίτητα ηλίθιοι. Ορισμένες φορές είναι πανέξυπνοι και τους βγάζω το καπέλο. Βέβαια, υπάρχουν περιπτώσεις συνδυασμένων προσωπικοτήτων. Κατηγορίες ηλιθίων και μαλάκες είναι αναμείξιμοι. Δημιουργούν, μάλιστα, τους πιο απίστευτους συνδυασμούς.

Θα αναλύσουμε λίγο τις προαναφερθείσες κατηγορίες

1. Είναι τύποι που έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν το επίπεδο της ηλιθιότητας τους. Έχουν συμβιβαστεί με το γεγονός αυτό και πορεύονται ανάλογα.

2. Είναι άνθρωποι τόσο ηλίθιοι που δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε τη βλακεία τους. Ορισμένοι -μάλιστα- έχουν τόσο ισχυρή και αδικαιολόγητη αυτοπεποίθηση που τους κάνει να επιβιώνουν ευτυχισμένοι όσο οι άλλοι τους αγνοούν.

3. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτω κι εγώ. Οι κοινωνικά ηλίθιοι είναι και οι πιο δυστυχισμένοι -αν κρίνω από μένα. Είναι οργανικά (εγκεφαλικά) ευφιέστατοι και καθ'όλα αρτιμελέστατοι. Ωστόσο, σε περιπτώσεις κοινωνικής συναναστροφής είναι ανίδεοι και βρίσκονται κάτω από συνεχή σύγχυση. Θεωρώ, βέβαια, ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι απαίδευτοι σε ανάλογα θέματα γι' αυτό και αποτυγχάνουν να χτίσουν ιγιείς κοινωνικές σχέσεις. Κάποιοι δεν ενδιαφέρονται για το κοινωνικό γίγνεσθαι, ώστε οποιαδήποτε έλλειψη διαπροσωπικής επαφής είναι -αν όχι φυσιολογική- τουλάχιστον αποδεκτή. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό, αντιλαμβανόμενο τη σημασία της επαφής, αγωνίζεται αναποτελεσματικά να καταφέρει την ανάμειξη με τους ανθρώπους.

Μέχρι ποιό σημείο θα φτάσεις για να επιτύχεις κοινωνική αποδοχή; Τι συνιστά το αποδεκτό όπως αυτό έχει παγιωθεί από καταβολής κόσμου από το σύνολο; Ποιοί επιλέγουν και εδραιώνουν την έννοια του φυσιολογικού;

Πρέπει να ξαναγυρίσω στο γελοίο συγγραφικό μου οίστρο. Τρώω cheerios για μεσημέρι γιατί τελειώνουν τα λεφτά και υποβαθμίζομαι εγκεφαλικά.

"Αυτός που λατρεύει τη ζωή δεν αμαρτάνει...
Το τέλος είναι ακόμα μια αρχή"      ("The lover of life is not a sinner, the ending is just a beginner" R.I.P. Ronnie James Dio)

Φαινόμενο: Άντρας Πολυμηχάνημα

Κάντε κάτι ρε για να με τσατίσετε! Όταν έχω νεύρα δημιουργώ. Κάνω κάτι επικές δηλώσεις, κάτι προσεγμένες διαπιστώσεις. Αλλά μόνο όταν έχω νεύρα… Και το είχα το feeling όλη μέρα. Επαναλάμβανα από μέσα μου τις λέξεις ξανά και ξανά. Να φουντώνω μόνη μου, να μιλάω περισσότερο. Και πιο γρήγορα. Μεγάλη έμπνευση τα νεύρα, χρυσό μου!

Και όταν άνοιξα το πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου για να γράψω, χτυπάει το τηλέφωνο, ανοίγω μια παράξενη συζήτηση και αλλάζω mood άρδην. Περίμενα δύο μέρες μέχρι να γυρίσουν πίσω τα νεύρα μου.

Μετράω τα λάθη του φετινού καλοκαιριού: ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Δημήτρης. Όταν πιάνουν οι ζέστες κάνω μαλακίες. Μετάνιωσα… Ευτυχώς, όταν μπαίνει χειμώνας (και ειδικά για μένα που εγκατέλειψα την ευρύτερη περιοχή της Άρτας προς αναζήτηση επαγγελματικού μέλλοντος/πτυχίο) ελπίζεις να ξεχάσεις τις μ*&^%ς που έκανες το καλοκαίρι που πέρασε.Θέλω να δώσω μια συμβουλή. Είναι αυτό που λέμε: τα λες φωναχτά για να τα ακούσεις πρώτα εσύ και μετά όλοι οι άλλοι. Να μην αυτοενεχυριάζεσαι, ψυχή μου. Να μην υποβιβάζεις την ηθική σου.

There was a girl who hated the world

She used her body to sell her soul

(Seether – Love Her)

Κάποτε ήμουν ένας μοναχικός cowboy που βάδιζε μόνος του στο ηλιοβασίλεμα. Όχι, λάθος. Αυτός ήταν ο Lucky Luke! Απλά ήμουν και είμαι μια σχετικά διαταραγμένη προσωπικότητα ώστε να προκαλώ τάσεις φυγής στο ανθρώπινο είδος.Θα αναφερθώ σύντομα στο φαινόμενο Florence Nightingale. Βασισμένη σε έρευνα που δεν έκανα ποτέ, θα πω με σιγουριά ότι το φαινόμενο –παρ’ όλο που υπήρχε πάντα- έκανε πιο αισθητή την παρουσία του κατά τη δεκαετία του ’40.

Πιο αναλυτικά, αφορά τις νοσοκόμες που συχνά ερωτεύονται τους ασθενείς τους, παρασυρόμενες από αρχικά συναισθήματα οίκτου και λύπησης τα οποία μπερδεύονται στο υποσυνείδητό τους και καταλήγουν να βγαίνουν στην επιφάνεια ως σεξουαλική έλξη. Όπως κάθε άλλη υποσυνείδητη μαλακία που μαστίζει τον πρωτόγονο εγκέφαλό μας, έτσι και το σύνδρομο Nightingale χρησιμοποιήθηκε σε πολλούς τομείς της ζωής μας ως σημείο αναφοράς πατερναλισμού μαζών. Ας μείνω, όμως, στο θέμα. Το προαναφερθέν φαινόμενο, είναι κατανοητό πως επηρέασε όλους τους θηλυκούς εγκεφάλους από καταβολής κόσμου. Βλέπε απίστευτα ωραίες γυναίκες με άντρες επιεικώς άσχημους και ανίκανους. ΛΥΠΗΣΗ!!!!

Το σύνδρομο Florence Nightingale είναι αυτό που προκάλεσε το φαινόμενο του άντρα: απόλυτη παρουσία / έξυπνου / σωματάρα/ απίστευτου στο σεξ / μοναδικού αρσενικού / αξεπέραστης τεστοστερόνης / πλυντήριο ρούχων / πολυμίξερ / σιδερώστρα / αντικολλητικό τηγάνι / σαμπουάν / μαλακτικό.

Είναι κάτι τύποι που τους καταλαβαίνεις από μακριά. Ψωνάρες με πιστοποιητικό γνησιότητας. Και έχουν μια φάτσα για σφαλιάρες. Μια αυτοπεποίθηση που φτάνει κόκκινο. Περπατάνε σαν να παίζουν σε διαφήμιση του Old Spice. Θεωρούν ότι είναι το πόδι του Θεού στη Γη. Την είχα αυτή την συζήτηση με τον κολλητό μου. «Και τώρα αυτός έχει αυτοπεποίθηση; Χέσε μας, ρε Γιώργο! Αυτός είναι σαν διασταύρωση αρκούδας με τρόλεϊ…».

Πληθαίνουν, χρυσό μου, τα βλήματα. Και είχα την εντύπωση ότι δεν είχαν μείνει πολλά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παλιότερα δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα. Όντας 38 κιλά βαρύτερη, δεν με πείραζαν και δεν τους πείραζα. Βλέπεις, τέτοιοι άνθρωποι έχουν και υψηλά standards. Εκεί είναι που δείχνεις ότι η Δοξούλα έχει πέντε αδέρφια (έτσι έλεγε τη μούντζα η γιαγιά μου). Βασική μου αρχή για τους άντρες: δεν τους πειράζεις και δεν σε πειράζουν. Βέβαια, μιας και έχασα τα κιλά πρέπει να γίνομαι απωθητική περισσότερες φορές, γιατί το μέγιστο κακό που έχουν οι μαλάκες είναι η επιμονή. Ο έξυπνος παραδέχεται και ο μ*&^%ς επιμένει, λένε.

Αυτό που θέλω να αφομοιώσεις σήμερα, μάτια μου, είναι ότι εκεί έξω θα βρεις πολλούς ανθρώπους που θα σου πουλήσουν αστραφτερό χαμόγελο της Colgate και μυαλό από τέσσερις αμοιβάδες. Μάθε να μην πουλάς την ψυχή σου. Ή αν τελικά το κάνεις, πούλησέ την περισσότερο από όσο αξίζει. Την αξία που έχεις, την τοποθετείς εσύ στον εαυτό σου. Γι’ αυτό και οι άντρες που ανέφερα είναι ευτυχισμένοι. Αυτό οφείλω να τους το αναγνωρίσω. Ωστόσο, δεν θέλω να βγάλω την ουρά μου απ’ έξω. Υπάρχουν και γυναίκες με ανυπέρβλητη - και ανυπόστατη πολλές φορές – αυτοπεποίθηση. Και αυτό πηγάζει από τα επίπεδα “ξεδιαντροπιάς” (με την καλή έννοια) που τη διέπει. Αυτό το τελευταίο, τώρα πρόσφατα μαθαίνω να το κάνω...

p.s.:inspiration by faeenamalaka.blogspot.com

Σήμερα θα ασχοληθούμε με νόμους...

Σήμερα θα ασχοληθούμε με νόμους.

Ο νόμος του Άντερσον: Οποιοδήποτε σύστημα ή πρόβλημα, όσο περίπλοκο και να είναι, αν το κοιτάξεις με ακριβώς τον κατάλληλο τρόπο γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο.

Απόλυτη αρχή: Η ομορφιά δεν χώνεται πιο βαθιά από την επιδερμίδα, η ασχήμια μπορεί να φτάσει το κόκκαλο.

Το παράδοξο του Τρίσχμαν: Μια πίπα δίνει σε έναν σοφό άνθρωπο χρόνο να σκεφτεί και σε έναν ηλίθιο κάτι να βάλει στο στόμα του.

Νόμος της Ευτυχισμένης Άγνοιας: Ότι δεν γνωρίζεις, είναι αυτό που θα σε πληγώσει.

Παρατήρηση του Τσέστερτον: Είδα την αλήθεια και δεν βγάζει νόημα.

Δεύτερος νόμος του Σίσλομ: Κάθε φορά που τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν καλά, κάτι σου έχει ξεφύγει.

 Ο νόμος του Μπράουν: Μην προσβάλλεις κάποιον με στυλ, ενώ μπορείς να το κάνεις με ουσία.

Νόμος του χαρακτήρα και της εμφάνισης: Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, απλά χειροτερεύουν.

Νόμος του Τσέις περί επιτυχίας: Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που έχουν να χάσουν όσα κι εσύ.

Αξίωμα του Κολ: Η συνολική ευφυΐα του πλανήτη είναι σταθερή, παρ’ όλο που ο πληθυσμός αυξάνεται.

Νόμος του Κουρτουά: Αν οι άνθρωποι άκουγαν αυτά που λένε, θα μιλούσαν λιγότερο.

Νόμος του Ντέιβ περί επιβίωσης: Να μιλάς σε όλους γλυκά πάντα και να αγοράσεις ένα Ντόπερμαν.

Πρώτος νόμος της συνδιάλεξης: Μην αντιπαρατίθεσαι με έναν ηλίθιο. Οι άλλοι μπορεί να μην καταλάβουν τη διαφορά.

Είναι πολλά… Πάρα πολλά!! Ο Μέρφυ είχε δίκιο όταν έλεγε πως είτε θέλεις είτε δεν θέλεις, όσο καλά κι αν τα έχεις προγραμματίσει όλα θα πάνε σκατά. Είναι στη φύση μας να περιπλέκουμε τα πράγματα με ένα τέτοιο μοναδικό τρόπο που να μην ξεμπλέκουν. Κάνουμε λάθη την πιο κρίσιμη στιγμή όσο ψύχραιμοι και λογικοί λειτουργώντας άνετα αλλά και υπό πίεση.

Σε αυτή τη μίζερη ζωή, όλοι θέλουμε κάτι. Αυτό το κάτι αλλάζει ανάλογα με τη χρονική περίοδο, τη διάθεση και τις καταστάσεις που βιώνουμε. Θες μια δουλειά, έναν 5 να περάσεις Διαφορικό και Ολοκληρωτικό Λογισμό Ι, θες έναν τέλειο γκόμενο, θες λεφτά γιατί τελειώνει ο μήνας και εσύ έχεις κάνει πλούσια τη Misko γιατί τρως μια βδομάδα μακαρόνια.

Εγώ –έτσι όπως κατάντησα- θέλω να ηρεμήσω. Να γυρίσω σπίτι και να μην σκέφτομαι πως τα έχω κάνει έτσι σκατά. Εδώ είναι το σημείο που το παίζω σοφή και δίνω συμβουλές.

§  Να μην εμπιστεύεσαι, λατρεία μου, τους άντρες. Ή να σε πηδήξουν θέλουν ή να σε πηδήξουν. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.

§  Να διαβάζεις πρώτο εξάμηνο για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί τελειώνει πριν το καταλάβεις και την έκατσες στην εξεταστική και δεύτερον, γιατί θα γράψεις πρόοδο κάποια στιγμή και θα πάρεις τα (γκουχ) μου.

§  Να έχεις δίπλα σου παρέα. Μόνιμα! Αισθάνομαι πολύ μόνη αυτή την περίοδο. Όχι επειδή είμαι πρωτοετής φοιτήτρια, αλλά επειδή την έκαναν απότομα πολλά άτομα από τη ζωή μου και μου κακοφάνηκε.

§  Να μάθεις να διαχειρίζεσαι λεφτά πριν πας φοιτητής. Και να έχεις πάντα στο σπίτι προμήθειες. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα ξεμείνεις από φαί!

Και που λες, έφτασα 19 χρονών για να ανακαλύψω τι είναι να είσαι τόσο συναισθηματικά μπερδεμένος. Όχι, ερωτευμένη δεν είμαι. Μην το χέσουμε τελείως. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι έχω ένα σύμφυτο ταλέντο να σκέφτομαι πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Είναι παρόμοιο με το μαλάκας. Σε πιάνουν κότσο γιατί έχεις φιλότιμο.

Μια μικρή κρίση για να κάνω μια ασύνδετη δήλωση: Γιατί πιστεύεις έναν άνθρωπο; Τι λόγο έχεις να δείξεις εμπιστοσύνη; Η σοφή μου μανούλα είπε: «Παιδί μου, στη ζωή σου δεν έχεις λόγο να πιστέψεις κανέναν. Αν ποτέ το κάνεις, θα είναι από φιλότιμο και μόνο. Όχι από λόγο…». Οφείλω να ομολογήσω πως μέχρι τώρα δεν μου έχει ζητήσει κάτι άλλο και λέω να την ακούσω.

p.s.: Credo quia absurdum… Certum est, quia impossibile…

Πλήρης διάλυση

Το ξέρω πως έχω πάρα πολύ καιρό να γραψω... Άλλα σαν πρωτοετής φοιτητής του Πολυτεχνείου αντιμετωπίζω τα εξής προβλήματα:

• Καταστροφική έλλειψη ύπνου που οφείλεται είτε σε φόρτο εργασίας είτε σε κατ' επιλογήν πολύωρη "διασκέδαση".
• Δεν έχω internet σπίτι, με αποτέλεσμα να λείπω από το σπίτι σχεδόν μόνιμα για να μην βλέπω το pc μου έτσι μίζερο και αποκομμένο.

Ηθικό δίδαγμα:  Θέλω internet σπίτι!

Παρακαλώ την υπομονή σας εως ότου ανακάμψω και επανέλθω. Till then, οι αναρτήσεις μου θα είναι αραιότερες...