Άγνωστα Νερά

Τι έγινε; Το διαλύσατε χωρίς εμένα; Είχα καιρό να γράψω. Πολύ τρέξιμο για να γραφτείς σε σχολή που είναι μακριά από την πόλη σου. Πολλές ώρες ταξίδι, ταλαιπωρία, αϋπνία και απίστευτη βρώμα και "απλυσιά" αν πας με μέσα μαζικής μεταφοράς. Είτε πας με λεωφορείο, τρένο, αεροπλάνο ή πλοίο, δεν το γλιτώνεις να σου πιαστεί ο κώλος τόσες ώρες στο κάθισμα.

Επίσης ανακάλυψα την γελοιότητα των ΚΤΕΛ. Ξέρεις, χρυσό μου, ότι για να πας Άρτα-Αθήνα με φοιτητικό (4,5 ώρες ταξίδι) πληρώνεις 21 ευρώ, ενώ Πειραιάς-Χανιά (8 ώρες ταξίδι) πληρώνεις 16 ευρώ; Πόσο ηλίθιο μπορεί να είναι αυτό; Ένας φίλος πήγε Φρανκφούρτη ένα διήμερο και πλήρωσε όσα πληρώνω εγώ να πάω Αθήνα από Φιλιππιάδα και να γυρίσω. Και με αυτοκίνητο να πας, σου κόβουν τον κώλο στα διόδια. Τόσες φορές που πέρασα τη γέφυρα Ρίο-Αντίρριο με το αυτοκίνητο φέτος, με τα 12 ευρώ κάθε φορά, συνολικά αγόραζα βάρκα και θα μπορούσα να μετακινηθώ μόνη μου πέρα-δώθε.

Και που λες, πήγα δύο μέρες στα Χανιά. Φοβερή πόλη. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης και πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού. Τα κτήρια έχουν απίστευτη αρχιτεκτονική, ειδικά προς την παλιά πόλη και η περιοχή έχει μεγάλο πολιτιστικό ενδιαφέρον. Αναμειγνύεται περίτεχνα το σύγχρονο, το Βενετικό, το Τούρκικο και το παραδοσιακό στοιχείο, δημιουργώντας μια μοναδική και ελκυστική εικόνα.

Αυτό που πρέπει να προσέχεις στα Χανιά είναι να έχεις πάνω σου πάντα Liposan γιατί από τον αέρα παίζει να αφυδατωθείς τόσο πολύ που στο τέλος θα γίνεις σκόνη. Και το σημαντικότερο, να προσέχεις και ως οδηγός και ως πεζός. Δεν αστειεύονται αυτοί! Θα σε πατήσουν, αλήθεια! Το πρώτο που θα ακούσεις είναι φρεναρίσματα και κόρνες και το παράξενο είναι ότι οι κάτοικοι έχουν τόσο πολύ συνηθίσει το φαινόμενο που δεν τους κάνει αίσθηση πλέον η επικινδυνότητα του γεγονότος. Παρ' όλα αυτά, οι άνθρωποι είναι πολύ φιλικοί και η αγορά της πόλης δεν είναι ακριβή. Σας συνιστώ να πάτε... Αλλά με αεροπλάνο. Είναι πολλές 8 ώρες μέσω θαλάσσης. Αν πάτε με πλοίο, σας προτείνω το "Έλυρος". Σαν πεντάστερο πλωτό ξενοδοχείο είναι.

Έμειναν μόνοι τους οι γονείς μου. Φύγανε τα παιδιά τους να πάρουν το δρόμο τους και τους κακοφάνηκε που άδειασε το σπίτι. "Άσε παιδί μου, φύγατε εσείς και δεν έχω τι να κάνω. Τσακώνομαι με τη μάνα σου να περάσει η ώρα. Δεν την μπορώ τόση ησυχία στο σπίτι". Κι ας τα έλεγε αυτά ο πατέρας μου χαριτολογώντας. Του κόστισε που δεν έχει ένα από τα παιδιά του στο σπίτι. Και τον σκουζμό που έκανε ο πατέρας μου που θα φύγω τον περίμενα. Είναι ευαίσθητος άνθρωπος ο πατέρας μου. Ας τσατίζεται εύκολα με τα μικροπράγματα. Από πικρία το κάνει. Πιο δυνατή είναι η μάνα μου από τον πατέρα μου. Δεν την είδα να κλαίει ακόμα. Της έφερα τσικουδιά και ρακόμελο για να πάνε κάτω οι πίκρες. Της υποσχέθηκα ότι θα παντρευτώ στην Άρτα και ότι δεν θα μείνω για πάντα στα "ξένα", γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να ησυχάσει.

Μισώ τις μεταβατικές περιόδους στη ζωή μου. Όχι το τέλος μιας εποχής, ούτε την αρχή μιας νέας. Δεν φοβάμαι την αλλαγή. Το μόνο που φοβάμαι είναι το άγνωστο. Γιατί συνήθισα να τα ξέρω όλα, όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται αυτό. Δεν μου αρέσει να μην ξέρω πως να λειτουργήσω. Δεν μου αρέσει να ψάχνω. Μου αρέσει να βρίσκω, να γνωρίζω.

Μπορεί να μην έρθουν όλα όπως τα θέλεις, αλλά τίποτα δεν θα γίνει για κακό.