Ο νικητής είναι μόνος...

Ο τίτλος είναι κλεμμένος από βιβλίο του Coelho. Αλλά δεν είμαι σε θέση να γεννήσω κάτι καινούριο. Είμαι γυναίκα σήμερα. Ξέρεις από εκείνες που θέλουν να κλάψουν ώσπου να σκάσει το κεφάλι τους και να σπάσουν κάτι από κρύσταλλο. Είναι φαντασμαγορικό. Το έχω δοκιμάσει. Λίγες μέρες του χρόνου έχω αυτή την ιδιότητα. Τις άλλες μέρες είμαι άνθρωπος. Ελπίζω, ψάρι μου να καταλαβαίνεις τη διαφορά.

Ο νικητής δεν είναι καθόλου μόνος. Αυτές είναι οι ηλιθιότητες που πουλάνε οι μέτριοι και οι αποτυχημένοι. Άκου τα λόγια ενός τελειομανή, μεγάλο μου ψάρι. Έχει για παρέα το θρίαμβό του. Ο τελευταίος και καταϊδρωμένος, on the other hand, είναι ο καημένος της υπόθεσης γιατί το μόνο που έχει για "παρέα" είναι η μιζέρια της αποτυχίας του. Αν ο νικητής είναι μόνος, τότε ο αποτυχημένος είναι σίγουρα μόνος. Και εγώ προτιμώ το πρώτο.

Ένα από τα πράγματα που απέτυχα να αποδεχτώ είναι το γεγονός ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Έχεις παίξει ποτέ Sonic the Hedgehog; Το παιχνίδι αυτό έχει πολλά επίπεδα και "δαχτυλίδια" παντού για να μπορείς να συλλέξεις. Το μίσησα γιατί δεν μπορείς ποτέ να πάρεις όλα τα δαχτυλίδια. Ελπίζω να πιάνεις το νόημα, ψάρι μου.

Δεν θα ζω για πάντα. Το σώμα μου θα φθαρεί και θα πεθάνει. Αν ισχύει το Karma και η Samsara, όσα έχω κάνει στη ζωή μου (karma) θα μου εξασφαλίζουν έναν κύκλο ζωής, σύγχυσης και άγνοιας συνδεδεμένο με πόνο και δυστυχία(Samsara). Κάθε ξεχωριστός κύκλος ξεκινάει από το μηδέν. Δεν έχω απεριόριστο χρόνο. Δεν μπορώ να κρατήσω όσα είχα από τον προηγούμενο κύκλο. Και όλα αυτά εφόσον ισχύει το όλο παραμυθάκι των Ινδουιστών.

Συνεπώς δεν μπορώ να τα έχω όλα. Και από όσα έχω διδαχθεί ως τώρα, μπορώ να έχω πολύ λίγα πράγματα ταυτόχρονα. Κάτω από την ίδια μασχάλη δεν χωράνε πολλά καρπούζια. Είναι ένα μεγάλο κυνήγι ανάμεσα σε σένα και στον εαυτό σου αν είσαι αρκετά ευγενής. Σε σένα και τους άλλους αν είσαι αρκετά μικροπρεπής. Σε κάθε περίπτωση είσαι ευάλωτος στην κριτική, είτε του εαυτού σου και εδώ μιλάμε για την πιο επώδυνη μορφή, είτε των άλλων ρίχνοντας αυτοβούλως την αυτοπεποίθησή σου.

Ο φόβος είναι φοβερότατο κίνητρο, ψάρι μου. Μήπως αποτύχεις, μήπως απογοητεύσεις τον εαυτό σου, τους άλλους, μήπως σε αφήσουν μόνο σου. Η καταστροφολογία γύρω από την αποτυχία είναι το μεγαλύτερο κακό και το μεγαλύτερο καλό που βρήκε τον άνθρωπο. Να με φοβάσαι, αγάπη μου... Έτσι πρέπει!

Αν η προσπάθεια ήταν ίσης αξίας με την νίκη τότε η τελευταία δεν θα συνοδευόταν με εύσημα και επιβράβευση. Γιατί να συμβιβαστείς με κάτι λιγότερο ενώ υπάρχει το τέλειο από τη στιγμή που το ίδιο το κοινωνικό σύνολο εκθειάζει το αψεγάδιαστο και κατακερματίζει το αμέσως επόμενο; Η επένδυση στην αξία της προσπάθειας αφορά την ανικανότητα του ανθρώπου να αποδεχτεί την αποτυχία ως κομμάτι της ζωής του. Κι αυτό είναι αμφίβολο αν ξεκινά από το άτομο ή αν έχει παγιωθεί ως στερεότυπο από την τάση της κοινωνίας να προωθεί τον κομφορισμό. Κανένας δεν επιτρέπεται να έχει διαφορετικό σχήμα.

Σε πλημμυρίζει το άγχος για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι όταν αποτύχεις. Τι θα φανεί όταν σε δουν να πέφτεις. Ακόμα κι αν δεν σε δει κανείς, θα το ξέρεις εσύ. Δεν αναπνέεις καλά.

(*Art by Jason Hochman)