Έχω αφήσει πίσω υποχρεώσεις. Γιατί μετά από κάτι καλό πρέπει να σου συμβαίνει απαραίτητα κάτι ανασταλτικό; Ίσως για να φανεί περισσότερο το καλό ή για να τσατιστείς λίγο. Το θέμα είναι ότι από τη συναυλία και μετά μου την έπεφτε μια γρίπη. Της έκατσα και εγώ και ησύχασα. Τώρα μοιάζω με marketing scheme της Softex. Γύρω-γύρω χαρτομάντηλα και στη μέση εγώ. Αν και έχω καταναλώσει αρκετές Strepsils συνεχίζω να ακούγομαι σαν λαϊκός αηδός τελευταίας κατηγορίας.
Θα το διαβάσεις το post, το ξέρω, αλλά χέστηκα. Έχω τεκμηριώσει στο κεφάλι μου ότι γράφω για μένα. Εξάλλου φαίνεται από το βαθμό προσωπικής εξομολόγησης που διέπει τις αναρτήσεις μου. Ας αρχίζω ξεκαθαρίζοντας κάποια πράγματα που έχω πει πολλές φορές και σε πολλούς ανθρώπους. Ας τα πω κι εδώ για να είμαι και ξεκάθαρη σε σχέση με ορισμένες απόψεις μου.
Θα το διαβάσεις το post, το ξέρω, αλλά χέστηκα. Έχω τεκμηριώσει στο κεφάλι μου ότι γράφω για μένα. Εξάλλου φαίνεται από το βαθμό προσωπικής εξομολόγησης που διέπει τις αναρτήσεις μου. Ας αρχίζω ξεκαθαρίζοντας κάποια πράγματα που έχω πει πολλές φορές και σε πολλούς ανθρώπους. Ας τα πω κι εδώ για να είμαι και ξεκάθαρη σε σχέση με ορισμένες απόψεις μου.
- Τα μυαλά είναι σαν τα ηλεκτρικά κυκλώματα. Έχουν τα βασικά. Μια πηγή, μια αντίσταση και ένα λαμπάκι. Μερικά έχουν ασφάλεια, άλλα όχι. Όταν διοχετεύεις περισσότερο ρεύμα στο κύκλωμα ή θα πέσει η ασφάλεια ή θα καεί το λαμπάκι αντίστοιχα.
- Υπάρχουν πολλοί κόσμοι. Οι βασικοί είναι δύο. Ο δικός σου και των άλλων. Δεν είναι ίδιοι, ούτε αναμείξιμοι.
Και τώρα, ψάρι μου, θέλω να συγκεντρωθείς. Το θέμα είναι το εξής. Πολλοί μπερδεύονται με τους κόσμους και κάνουν επισκέψεις από 'δω κι από 'κει και χάνονται. Δεν θυμούνται που βρίσκονται. Λένε τα λάθος πράγματα. Και οι άλλοι γύρω τους καίνε ασφάλειες και λαμπάκια. Άλλα συστήματα. Άλλοι πάλι δεν έχουν την ικανότητα να διαχωρίσουν τους κόσμους τους ή τουλάχιστον να κάνουν επισκέψεις σε άλλους. Αυτά τα λαμπάκια καίγονται πιο εύκολα από τα υπόλοιπα.
Δεν το παίζω μεγάλη ένταση ρεύματος. Οι απόψεις που έχεις για το πως κινείται το σύμπαν διαφέρουν τόσο πολύ από τις απόψεις των άλλων που αν τις παραθέσεις στα σοβαρά ακριβώς όπως τις πιστεύεις, χωρίς να τις ομορφύνεις λίγο για να ακουστεί ευπρεπώς θα προκαλέσει δύο πράγματα. Μια πεσμένη ασφάλεια και ένα καμμένο λαμπάκι.
Μην μπλέξεις ποτέ,ψάρι μου, εφόσον μπορείς να ξεχωρίσεις τα πράγματα τα δικά σου... Μην τα μπλέξεις ποτέ με τους άλλους! Οι κόσμοι δεν συναντιούνται. Είναι σαν όμοιοι πόλοι μαγνήτη. Θα απωθούνται για πάντα. Αυτό που θα καταφέρεις, αν τους αναμείξεις είναι ένα μεγάλο μπέρδεμα στο κεφάλι σου. Εκτός του ότι ίσως μπερδέψεις κι άλλους, θα ξεκινήσεις να αμφισβητείς τον εαυτό σου για το πόσα αντιληπτά νοήματα είσαι ικανός να περάσεις στους άλλους. Ίσως στενοχωρηθείς για το γεγονός ότι ο κόσμος των άλλων δεν είναι για σένα. Πολλά ίσως, πολλοί πονοκέφαλοι. Μέσα σου έχεις κάτι μαγικό. Λίγοι, πολύ λίγοι καταλαβαίνουν. Σε αυτούς θα δείξεις τον δικό σου κόσμο. Όλα τα υπόλοιπα είναι σε ένα κουτάκι. Και ειλικρινά δεν σε νοιάζει τι συμβαίνει σε αυτό. Μπορείς να επισκέπτεσαι το κουτάκι που και που, μπορείς να καλοπερνάς. Αλλά λατρεύεις τις αλήθειες σου.
Σκέψου. Στην πραγματικότητα ποιοί είδαν κομμάτια του εαυτού σου και δεν αντέδρασαν περίεργα; Κι εσύ, ψάρι μου, ξέρεις πως το κουτάκι δεν πρόκειται να σε δει όπως είσαι και να μην αντιδράσει προσπαθώντας να κάνει διορθώσεις. Οπότε το προλαβαίνεις και το fixάρεις εσύ. Σκέψου το πιο απλό και χαζό παράδειγμα. Είναι μερικά πράγματα που δεν θα ήθελες να ξέρει ο γκόμενος/α σου για σένα. Να μην σε δει να τα κάνεις. Είναι σαν να λέμε τα keep for my single self stuff. Το κουτάκι δεν θέλει να παρεκκλίνεις, δεν θέλει να έχεις ελαττώματα. Αλλά εδώ που τα λέμε δεν σου καίγεται καρφάκι γι' αυτό. Γιατί η αλήθεια σου είναι άλλη. Αγαπάς και εκτιμάς τους ανθρώπους που βλέπουν τον κόσμο σου, απαντάνε και συμβαδίζουν με τις αλήθειες σου, έχουν το ίδιο μήκος κύματος με σένα.
Και να διασκεδάζεις, ψάρι μου. Να εκμεταλλεύεσαι το κουτί. Ακόμα και τους ανθρώπους μέσα σε αυτό, γιατί και εκείνοι το ίδιο θα κάνουν. Έτσι απλά.
Καλό σου μήνα, ψάρι μου
* (Η φωτογραφία είναι από γνωστή ταινία)
19 σχόλια:
Χαίρετε.
Σαν ευγενής αντιπαράθεση στην ανάρτησή σας, οφείλω να εστιάσω την προσοχή σας στο δίλημμα που κάθε φορά δείχνωνα έχω έτοιμη και αδιαμφισβήτητη απάντηση αλλά ορισμένες φορές, από ένα γεγονός σαν την πεταλούδα που γκρέμισε τη γέφυρα, στρέφω κι εγώ το κεφάλι,σαν άνθρωπος που είμαι, στην ελπίδα.
Ψες-προψές είχα την τύχη να συνδιαλεγώ με ένα συνάδελφο, με τον οποίο μοιραζόμασταν την ίδια κατά τα άλλα ανιαρή ευτυχώς νύχτα, και με ρώτησε από μόνος του, τί ήταν αυτό το βιβλίο που διαβάζω, βλέποντας ένα αντίγραφο του "Πορτραίτου του Ντόριαν Γκρέι" του Όσκαρ Ουάιλντ, που είχα μαζί μου, προφανώς ορμώμενος από το γεγονός ότι όσες φορές έτυχε να με βλέπει, εργαζόμενος ή μη, είχα και από ένα βιβλίο.
Και μετά από λίγη ώρα η συζήτηση κατευθύνθηκε από αυτόν, προς πιο εξεζητημένες έννοιες όπως η απαρχή του κόσμου και η ύπαρξη του Θεού, και άλλα παρεμφερή ζητήματα. Εγώ πάλι, κατάλαβα την ανάγκη του εκείνη την ώρα να μιλήσει γι' αυτά, και δεν προσπάθησα ούτε να διακόψω τη ροή της συζήτησης ούτε να παρεκκλίνω την κατεύθυνσή της, γιατί τότε δε θα με ρωτούσε όλα αυτά για τα οποία επιθυμούσε τόσο διακαώς μια δεύτερη γνώμη.
Πρέπει να επισημάνω ότι ήμασταν μόνοι μας, έξω από το κτίριο της εργασίας μας, στο γνωστό παγκάκι που έχετε καθήσει και υμείς όχι λίγες φορές, και γνωρίζετε ότι το συγκεκριμένο σημείο ενδείκνυται για αναπολήσεις, όνειρα, φωνασκίες, μοναξιά, ρηχές συζητήσεις, υβριστικά συνθήματα, πυρκαγιές και προπαντός, φιλοσοφικές αναζητήσεις στη μέση της νύχτας. Οπότε, όπως πολύ εύκολα θα έχεις τώρα αντιληφθεί, του απάντησα με την καθαρή συνείδησή μου, ανοίγοντας το "κουτί", και αφήνοντας ελεύθερα τα περιεχόμενα του μυαλού μου να αναμειχθούν με το περιεχόμενό του...(!!?!?!)
Τα γεγονότα από εκεί και πέρα εξελίχθηκαν ραγδαία. Αμέσως η συμπεριφορά του άλλαξε και δεν ήταν πια ο άνθρωπος που λαχταρούσε τόσο πολύ για απαντήσεις, αλλά ομοίαζε με ψαρά που παράσερνε ένα ψάρι στην "έξυπνη" παγίδα του, γιανα προβάλλει τις δικές του "ολόσωστες" θεωρήσεις. Οι οποίες, από τη στιγμή που είναι θεωρήσεις και πιθανολογίες, αναιρούν αμέσως το στοιχείο της βεβαιότητας από μέσα τους.
Εγώ, όπως σου προανέφερα, απάντησα καταπώς με φώτιζαν οι γνώσεις μου και η γνώμη της συνείδησής μου, χωρίς να αποκλείω μια σαφώς και επαρκώς αιτιολογημένη αναθεώρηση των απόψεών μου. Γι' αυτό και συνέχισα να του μιλάω με τεκμηριωμένα επιχειρήματα και να του στηρίζω την άποψή μου, που τώρα ήταν εντελώς διαφορετική από τη δική του.
Στην αρχή ο άνθρωπος αυτός παραξενεύτηκε, μετά τρόμαξε, ύστερα σοκαρίστηκε, προσπάθησε να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία του και μετά θύμωσε. Επέμενε στις απόψεις του όχι επειδή ήθελε να ελέγξει αν ήταν σωστές αλλά γιατί πάλευε να κρατήσει όρθιο τον εσωτερικό του κόσμο που τον έβλεπε να καταρρέει μπροστά στα μάτια του. Όλα όσα μέχρι τότε πίστευε, μετά από μακροχρόνια διήθηση των σκέψεων και των ρητών άλλων ανθρώπων, αποθηκεύοντάς τα στο νου του ως η αποσταγμένη του κοσμοθεωρία, τα παρατηρούσε έντρομος κια ανήμπορος να αντιδράσει, να παραδίνονται στο ολοκαύτωμα του ήδη "εκφυλισμένου" νου μου.
Τελικά, κατέστησε την όλη συζήτηση, από μια διερεύνηση προς την συναρπαστική ανακάλυψη των άγνωστων πτυχών του σύμπαντος, σε μια ανελέητη μάχη για την επικράτηση της γνώμης του πιο ισχυρού. Εγώ πάλι, πρέπει να σας πω ότι δεν τα βλέπω καθόλου έτσι τα πράγματα. Διαψεύστηκα για άλλη μια φορά, αλλά το προαναφερθέν συμβάν διαφώτισε το δίλημμα που είχα για μια ακόμα φορά.
Άνοιξα το κάλυμμα για να κοιτάξω μέσα. Καπνός και φλόγες έβγαιναν από τα υπόγεια διαμερίσματα, και χρειάστηκε αρκετή ώρα για να κατασβεστεί η πυρκαγιά που κατέφαγε ένα μεγάλος μέρος των βιβλιοθηκών του μυαλού του, οι οποίες παραδόθηκαν σύμυχα και αμετάκλητα στο παρανάλωμα που δεν άφησε ίχνος από την παλιά γνώση στο πέρασμά της.
Δεν κατάλαβα πόση ζημιά είχα κάνει. Όσο για τον ηλεκτρικό πίνακα, από όπου ξεκίνησε η φωτιά, δυστυχώς...είχαν καεί όλες οι ασφάλειες και όλες οι λυχνίες, από μια σειρά απανωτών ηλεκτρικών βραχυκυκλωματικών εκκενώσεων.
Φίλε μου.
Χρειάζεται να σου ζητήσω μια συγνώμη.
Συγνώμη.
Όπως βλέπεις, το να ανοίγει κανείς το "κουτί" και να αφήνει τα περιεχόμενά του να αναμειγνύονται με το εσωτερικό του μυαλού του έχει μέχρι στιγμής αποτελέσματα τουλάχιστον καταστροφικά.Το δίλημμα που επανέφερε στο προσκήνιο όμως ο εν λόγω νεαρός είναι το εξής:
*Αξίζει τον κόπο να συνεχίσουμε ακάθεκτοι, κι εγώ κι εσύ, την αναζήτηση για άτομα με τα οποία μπορούμε να συνδιαλεγούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις με υγιή τρόπο, για την παραγωγή άσπιλου λόγου ή καλύτερα να σταματήσουμε γιατί ή θα χάσουμε όλη μας τη ζωή ψάχνοντας, ή θα συναντήσουμε άτομα τα οποία θα κάψουν ασφάλειες και λυχνίες, θα νευριάσουν, θα τρελαθούν ή θα μας προσκυνήσουν σαν θεούς;
Όταν συναναστρέφεται κανείς με άτομα του ίδιου χωριού, της ίδιας πόλης, της ίδιας χώρας, είναι δυνατόν, λόγω των πολύ συγκεκριμένων δομών με τις οποίες λειτουργεί η κοινωνία μας, που αποτρέπουν ή απαγορεύουν το διάλογο και προτρέπουν ή ευνοούν την προβολή σαφώς ορισμένων κατευθυνόμενων απόψεων, να αναπτύσσεται πάνω κάτω η ίδια ιδεολογία και η ίδια περίπου αντίληψη για τα ίδια πράγματα και έννοιες. Οπότε, λέω οπότε αγαπητή μου, μήπως απευθυνόμαστε σε πολύ συγκεκριμένο κοινό που δε θέλει ν' ακούσει; Μπήπως μιλάμε στα λάθος άτομα; Λέω, μπήπως;
Υγιαίνετε.
Αγαπητέ,
Δεν έχω ιδέα τι έχει σημασία πλεόν τι πρέπει να κάνω.Θα κάνω πράγματα για το καλό της ψυχικής μου ισορροπίας.Κι αυτό είναι να μην ανησυχεί πια το κεφάλι μου για τον κόσμο των άλλων.Maybe the world does evolve into us, που έλεγε και ο Osmund Saddler.Δεν αναζητώ απαραίτητα άτομα που μπορούν να με καταλάβουν, αλλά άτομα που θα με αφήσουν να είμαι ολόκληρα ο εαυτός μου χωρίς να χωρίζω το κεφάλι μου.
Άτομα έκαψαν ασφάλειες, τρελάθηκαν, νευρίασαν, με "προσκύνησαν". Μα δεν με κατάλαβαν και δεν με είδαν στ' αλήθεια.
Σας ευχαριστώ κι εγώ για τη διαφωτιστική σας απάντηση.
Μάλιστα
κατ' αρχήν
ωραίτο το στυλάκι που έγραψες
πολύ καλό
(όχι γιατί κάποιοι νομίζουν ότι ή το χεις, ή δεν το χεις, ονόματα δε λέω)
ναι
δεν είναι αναμίξιμοι συμφωνώ.
Αυτό που είναι η εξυπνάδα, είναι αν μπορείς να ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ ώστε ο έξω κόσμος να ΑΓΟΡΑΣΕΙ τον εσωτερικό σου κόσμο.
Το νόμισμα της συναλλαγής, αφου σ' αρέσει να μιλάς με παρομοιώσεις ειναι μια ηλεκτρική δραστηριότητα που ερμηνεύεται στον μετωπιαίο λοβό σαν απόδειξη, ότι ζεις, ή ότι αξίζεις
σε φιλώ ψάρι
Ευχαριστώ πολύ. :)
Πως μπορείς να πείσεις τον άλλο να αγοράσει κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει; Οπότε απλά φτάνεις στο σημείο να μην σε ενδιαφέρει κανενός είδους αγοραπωλησία. Να περιδιαβαίνεις ελεύθερα στο χώρο των ιδεών των δικών σου. Οι άλλοι είναι ξεχωριστό κεφάλαιο. Άσχετο.
Μπράβο Χρυσόψαρό μου. Όσο για σένα, Φλεγόμενε, πρόσεξε πολύ. Προσπάθησε να φανταστείς ένα κόσμο χωρίς "αγοραπωλησίες", χωρίς την αναγκαιότητα της αυτούσιας κοινωνικής αποδοχής δηλαδή, γιατί έτσι θα εξαρτάσαι άμεσα από μερικές ομάδες ανθρώπων ή, ακόμα χειρότερα, από συγκεκριμένους ανθρώπους. Αν κάποια στιγμή αυτοί σταματήσουν να σε αποδέχονται σαν δικό τους ή σε κατακρίνουν σε ότι κάνεις, το πιο ελαφρύ συναίσθημα που θα βρεις στην ψυχή σου είναι ότι δεν αξίζει να ζεις πια.
Δεν στα λέω για να σε μειώσω, αλλά για να σου υποδείξω μερικές ενδιαφέρουσες πιθανότητες του μέλλοντος. Χωρίς να σε αναγκάσω να τις ακολουθήσεις.
Μην είσαι εσύ για τους άλλους, να είσαι εσύ για σένα.
Αλήθεια, σου έχουν μιλήσει ποτέ για το Θανάσιμο Αμάρτημα της Έπαρσης;
Δημοσίευση σχολίου