Έκτακτο το φορεματάκι σου, χρυσή μου...

Ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που έχεις αποκτήσει, ψάρι μου, σε αυτόν τον κόσμο είναι το τείχος σου. Δεν αναφέρομαι σε κανένα τσιμεντένιο τείχος. Μονάχα σε κείνο το αόρατο τείχος που ευλαβικά χτίζεις για κλείσεις έξω τους άλλους. Να γίνεις αδιαφανής. Σωστά πράττεις. Σε κάνει ασφαλή και σίγουρο. Δεν κατατρύχεσαι από τρόμο για τους εκτός, αλλά διακατέχεσαι από ένα σύμφυτο και έντονο ένστικτο για επιβίωση.

Στόχος σου είναι το δικό σου τείχος να είναι πιο απροσπέλαστο από των άλλων. Όσο περισσότερο αδιαφανής θα γίνεσαι εσύ σε κείνους, τόσο διαφανέστεροι θα γίνονται εκείνοι σε σένα.

Μέσα από το τείχος έχεις μια μαγική ντουλάπα. Αυτή διαθέτει κουστούμια και μάσκες, με τη βοήθεια των οποίων μπορείς να χρησιμοποιείς και να εκμεταλλεύεσαι τον κόσμο των άλλων. Η ντουλάπα όσο ζεις θα πλουτίζει με φορεσιές καινούριες. Με δυνατότητες άλλες. Με αναλώσιμους χαρακτήρες που θα πλάθεις για να παρουσιάζεις στον κόσμο τους. Στολίδι της συλλογής σου είναι η πανοπλία σου. Από άφθαρτό μέταλλο να τη σφυρηλατίσεις.

Με τα χρόνια θα πρέπει να έχει γίνει ένα με το σώμα σου. Μονάχα εσύ θα ξεχωρίζεις το δέρμα από το μέταλλο. Είναι μεγάλο βάρος, ψάρι μου, το ξέρω, αλλά έτσι πρέπει. Το να είσαι ο εαυτός σου είναι επίπονο. Όπως και το να έχεις τόσες εκφάνσεις.

Κοιτάς τι μέρα είναι έξω και διαλέγεις που θες να πας. Φοράς την κατάλληλη πνευματική κατάσταση και προχωράς.

Κάποιος μου είπε ότι λυπάται αυτή την πλευρά μου. Εγώ άλλες φορές τη λατρεύω, άλλες φορές κουράζομαι. Και δοκίμασα χωρίς αυτό το περίπλοκο προστατευτικό πλέγμα, προσπάθησα αληθινά. Αλλά το να μην έχεις προστασία σε κάνει ευάλωτο ψυχικά και σωματικά. Κάποτε ήμουν καλά. Τώρα κρυώνω και νυστάζω μόνιμα. Η δική μου πανοπλία, βλέπεις, ψάρι μου, είχε ραγίσει.

Όταν τα αντικείμενα συναλλαγής των σχέσεων μεταξύ των δύο κόσμων αποκτήσουν καθορισμένη αξία, τότε ίσως αποφασίσω να εκθέσω ξανά λίγο κομμάτι κρέατος. Ως τότε με γεια μου η καινούρια πανοπλία. Ποτισμένη με σταγόνες σκοτεινιάς. Κι είναι επικίνδυνο πράγμα η σκοτεινιά. Δεν είναι εκδικητικότητα. Πρέπει να την λατρεύεις την κακία σου.

Να μάθεις να μην εκτίθεσαι, να μην δείχνεις ότι νοιάζεσαι, να μην έχεις ελαττώματα. Να μην πέφτεις, να μην δακρύζεις, να μην κάνεις λάθη. Να προσαρμόζεσαι. Σήμερα θα φοράς ένα ροζ φορεματάκι και θα πας για τσάι και συμπάθεια στον πλανήτη των ανθρώπων. Αύριο ένα μαύρο κουστούμι και θα πας να κατακτίσεις τον κόσμο του χρήματος. Δεν είσαι κανείς και είσαι όλοι.

Στον δικό σου κόσμο μπορείς να φορέσεις την πιτζάμα σου, να πάρεις αγκαλιά το μαξιλάρι σου και να απλωθείς. Στον κόσμο των άλλων είσαι οτιδήποτε άλλο εκτός από σένα. Αυτοσχεδίασε, μεγάλο μου ψάρι, συνδύασε ρούχα από την ντουλάπα σου, εκμεταλλεύσου τους όσο κι εκείνοι. Όλοι μάσκες φοράμε. Φρόντισε να κάνεις εντύπωση...