Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

The perfect Guy

Αποφάσισα σήμερα να είμαι μικροπρεπής, απίστευτα κλαψομ-(γκούχ!), και υπερβολικά girly (ευγενική προσφώνηση αυτής της γυναικείας συμπεριφοράς). Θα ανοίξω ένα γελοίο και γυναικείο κεφάλαιο. Αν με διαβάζει καμιά κοπέλα, θα με νιώσει.

Κεφάλαιο: Άντρες

Ίσως κάποιος πει ότι είμαι πολύ μικρή για να αναφερθώ εμπεριστατωμένα σε κάτι τέτοιο. Πάντως έχω καταλήξει σε ορισμένες πάγιες θέσεις που έχουν επιβεβαιωθεί πολλάκις. Θα ήταν γραφικό να πω το κλασσικό: "Οι άντρες είναι μαλάκες". Αν και σε γενικές γραμμές μπορώ να στηρίξω αυτή την άποψη. Σημειώνω επίσης ότι αυτό γράφεται σε περίοδο που έχω ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΝΕΥΡΑ!!

Ο άντρας, αγάπη μου, θα σε λατρέψει μόνο για όσες ώρες είσαι μαζί του. Όταν σου σκάσει το "καληνυχτίστικο" φιλί και εσύ πας σπίτι σου και αυτός στο δικό του, θα σε γράψει σε ένα σημείο που σαν γυναίκα δεν έχεις για να κάνεις το αντίστοιχο. Αν φιλοτιμηθεί θα ξαναβρεθείτε. Όταν είναι μαζί σου, δεν υπάρχει άλλη. Δεν προσέχει κάτι άλλο. Όταν δεν σε βλέπει, υπάρχει όλος ο κόσμος εκτός από σένα.

Μια διαφορετική πτυχή είναι η διαφάνεια. Σε ένα διάστημα 6 μηνών κατάφερα να χάσω 35 κιλά. Για να πάω σε στρατιωτική σχολή. Σιγά μην έκανα τη χάρη σε άντρα να αδυνατίσω. Αλλά ένα οξύ πνεύμα και ένα ελλιπές αισθητικό ερέθισμα σε κάνει να έχεις μηδενικές προσεγγίσεις από άλλους. Το αισθητικό ερέθισμα προκαλεί μια αρχική σύγχυση μέχρι να μπορέσεις να προκαλέσεις αντίδραση με το πνεύμα. Όντας 35 κιλά ελαφρύτερη, άρχισα να προκαλώ τη σύγχυση του οπτικού ερεθίσματος. Και έχω το δικαίωμα να λέω σε όποιον με πλησιάζει: "Ρε βλήμα; Πριν από 6 μήνες ούτε καλημέρα δεν θα 'λεγες!!!"

Κάποιος μου είπε ότι μπορεί η διάνοια να διαρκεί περισσότερο από την ομορφιά, αλλά για όσο διαρκεί η ομορφιά, τα σαρώνει όλα! Απολαμβάνοντας το προνόμιο της γνώσης περί της επιφανειακής αντίληψης, μπορώ να διακρίνω κατά πόσο στον άλλον αρέσεις σαν άνθρωπος ή απλά του έκανε εντύπωση ο κώλος σου. Δεν λέω ότι είναι κακό να έχεις μια σαρκική έλξη για τον άλλο. Αλλά καλό θα ήταν να καλημερίζεις εμένα, όχι το στήθος μου. Χαιρετάς λάθος μάτια!

Να σου πω την αμαρτία μου, πιστεύω πως ο γκόμενος κάνει τις γυναίκες χαλβάδες. Αν κάποια είναι και φιλότιμη, τότε την έχει πατήσει πολύ άγρια διότι ο monsieur Magnifique θα την κάνει αλοιφή για τις αιμορροΐδες. Είσαι απίστευτα εκμεταλλεύσιμη μέχρι και την τελευταία σταγόνα του εαυτού σου, αγάπη μου. Να το χωνέψεις αυτό!

Να είσαι έτοιμη να αδιαφορήσει για σένα οποιαδήποτε στιγμή. Να είσαι έτοιμη πως θα σε τσατίζει και να σου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι για πλάκα. Και αυτό μέχρι να βρεθείτε. Μετά θα σε πιάσει από τη μέση, θα σου πει: "Έλα, μωρό μου, να πάμε μέχρι τα βραχάκια/τα χορταράκια κτλ". Θα πάτε κάπου ήσυχα και σκοτεινά, θα χαϊδευτείτε κάμποση ώρα και σαν επάξια χαζογκόμενα θα ξεχάσεις ότι τον είχες στολίσει σαν επιτάφιο πριν από λίγο.

Δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Γιατί συνήθως αν διαμαρτυρηθείς για το οτιδήποτε σε σχέση με τη συμπεριφορά του θα σε πείσει ότι φταις εσύ! Είτε θα σου πει ότι τον πιέζεις είτε θα σου πει ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας του και ότι κανονικά έπρεπε να τον θέλεις όπως είναι. Είναι υποχθόνιοι, αγάπη μου. Τα έχουν δρομολογήσει όλα!

Η πλάκα είναι ότι αν δεν τον έχεις θα σκάσεις και αν τον έχεις σκάει αυτός εσένα... Σωτηρία καμία!

Υ.Γ.1: Η απίστευτα αληθινή φωτογραφία είναι από εδώ.
Υ.Γ.2: Θα ακολουθήσει ανάλυση του Sonisphere festival στο Terra Vibe στο επόμενο post. Ήμουν πολύ συγχυσμένη για να αναφερθώ σχετικά αυτή τη στιγμή.

13 σχόλια:

Prisoned Soul είπε...

Εγώ δεν μπορώ να σε νιώσω... λυπάμαι αλλά θα πάρω το θέμα όπως το πήρες κι εσύ αρχικά, γυναικείο και γελοίο
Δεν είναι όλοι οι άντρες έτσι...
Παγιωμένη άποψη κι αυτή, και θα μου πεις "φταίει που είσαι ερωτευμένη".
Κι όμως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Φιλιά

Κουνούπι είπε...

Εγώ επικερντώνομαι σ' αυτό που είπες:

"μπορεί η διάνοια να διαρκεί περισσότερο από την ομορφιά, αλλά για όσο διαρκεί η ομορφιά, τα σαρώνει όλα!"

κι επικροτώ.

Τώρα, όσον αφορά το "όλοι οι άντρες είναι μαλάκες" το καταπίνω αφού δεν μπορώ να αποδείξω το αντίθετο. Απλά πολλές φορές γινόμαστε μαλάκες επειδή ασχολιόμαστε με μάντεψε-ποιές.

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Aχ, χρυσόψαρο.... ξέρεις με πόσους μαλάκες κοιμήθηκα στη ζωή μου; Άστα... είπα όμως ότι εφόσον θέλω να κάνω οικογένεια (όταν αποφάσισα πως ήθελα) θα το κάνω ΜΟΝΟ όταν θα βρω κάποιον που ΔΕ θα είναι μαλάκας. Γιατί χρυσοψαράκι μου, δεν ήθελα να κάνω παιδιά με δια-χωρισμένους γονείς και να μεγαλώσω Πόπες. Ε, βρήκα έναν... Λίγο μακριά βέβαια αλλά τι σημασία εχει! Αληθεια σου λέω, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ. Εντάξει, μου τη σπάει ώρες ώρες, φαντάζομαι κι εγώ του τη σπάω αλλά στο τέλος κανείς δεν είναι τέλειος.
Έχεις νεύρα και φαίνεται αλλά μου αρέσει ο συγκροτημένος λόγος σου.

Πόπη κι εσύ; Αχ, ανάθεμα το κεφάλι των ενηλίκων... Πάω να σου αφήσω απάντηση χρυσοψαράκι γλυκό!

Ανώνυμος είπε...

Έχω μια απορία (ως συνήθως):πώς περιμένουν μερικές γυναίκες να βρουν τον τέλειο, τον ξεχωριστό, τον μοναδικό άντρα όταν λειτουργούν με το σκεπτικό που τις ωθεί να ξεκινούν κάθε φράση που απευθύνεται σ' αυτούς με το "εσείς οι άντρες..."

Ανώνυμος είπε...

Από τη μια μεριά αναζητούν τη μοναδικότητα κι από την άλλη όταν πάει κάποιος να ξεχωρίσει πασχίζουν να τον παραχώσουν στην ίδια, ελεγχόμενη κι ακίνδυνη κατηγορία με τους υπόλοιπους;

Ανώνυμος είπε...

Οικογένεια σ' ένα τηλεοπτικό κράτος; Καλή επιτυχία απ' τα βάθη της καρδιάς μου.

Unknown είπε...

Μιας και το έφερε η κουβέντα, ας παραθέσω το παρακάτω περιστατικό που συνέβη στο άμεσό μου περιβάλλον. Μπορεί να σκυθρωπήσετε αποδοκιμαστικά ή να κλάψετε αναλογιζόμενοι πού έχουμε φτάσει, εγώ όμως όποτε το σκέφτομαι γελάω!

Unknown είπε...

Είναι τρεις "φίλες". Η μεγαλύτερη είναι τώρα 45 ετών, η μεσαία 35, η μικρότερη 27.Η μεγάλη, αγάπησε παλιά κάποιον βαθιά, μέχρι θανάτου. Τον παντρεύεται και κάνει ένα παιδί. Τον χωρίζει, όχι επειδή της έκανε κάτι, αλλά γιατί ερωτεύτηκε άλλον βαθιά, μέχρι θανάτου. Το παιδί αλλάζει περιβάλλον κάθε μισή μέρα. Νυμφεύεται τον άλλον και κάνει άλλο παιδί. Χωρίζει κι αυτόν, όχι λόγω προσβλητικού συμβάντος αλλά γιατί γνώρισε άλλον.
Αρκετά συναρπαστικά μέχρι στιγμής; Ούτε καν έχουμε πλησιάσει.

Unknown είπε...

Αυτός ο τελευταίος είναι πρόσωπο που εμφανίζεται στην τηλεόραση. Τα παιδιά της δε, πηγαίνουν μια στους πατεράδες τους και μια στην ίδια, με ρυθμούς ιλιγγιώδεις ακόμα και για ώριμο άνθρωπο αντοχών. Ύστερα λένε πως είναι δίκαιο όταν παραπονιέται για τους βαθμούς του μεγάλου της παιδιού και όταν ανησυχεί για το τί χαρακτήρα θα διαπλάσει το μικρό.

Unknown είπε...

Αλλά εδώ ήρθε το σημείο που εγώ γελάω. Η μεσαία φίλη από τις τρεις, που έχει ένα παιδί, είπε ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΙΤΙΑ στον άντρα της να χωρίσουν! Κι αυτός, μετά πολλών βασάνων (όταν η ιστορία με τον τελευταίο χωρισμό της μεγάλης είχε κοπάσει), κατάφερε να κρατήσει το γάμο του.
Και η μικρότερη φίλη στενοχωριόταν γιατί δεν είχε κανέναν για να του πει να χωρίσουν!

Unknown είπε...

Τί να πεις και τί ν' αφήσεις απ' έξω...
Όμως επειδή νύσταξα και επίσης σχολάω σε λίγο, οφείλω να καταλήξω κάπου.
Το κοινωνικό σύνολο δεν έχει άλλη επιλογή από το να αυτοαποξενωθεί εξαιτίας της όλο και μικρότερης εμπιστοσύνης που έχουν τα μέλη του. Η καχυποψία φέρνει περισσότερη καχυποψία. Η αγάπη έχει καταντήσει να κρατάει όσο η επωδός ενός νεο "ροκ" τραγουδιού. Ο γάμος είναι δύο υπογραφές σ' ένα κομμάτι χαρτί. Τα παιδιά είναι εκμεταλλεύσιμο μελλοντικό εισόδημα. Οι γονείς είναι δυνητικό βάρος στα...

Unknown είπε...

...επόμενα χρόνια. Η ευτυχία είναι η πτώση του συνανθρώπου μας. Η σοφία είναι η γνώση της τηλεόρασης και των Μέσων Επιλεκτικής Επικοινωνίας.
Σ' αυτό το χάος του μαινόμενου κατευθυνόμενου όχλου, ακόμα κι αν υπάρχει αυτός ο τέλειος άντρας, γιατί να μη γυρίσει την πλάτη του αφομοιούμενος με τη μάζα;
Ευτυχώς, αυτή η ελπίδα έχει γερή κράση.
Καληνύχτα σας.

~ Χρυσόψαρο ~ είπε...

Απαντώ σε όλους:
@ Sweet Truth!: Χαίρομαι που δεν με νιώθεις. Καλύτερα έτσι... Δεν λέω πως είναι τύχη. Ίσως έμαθες τους άλλους να σε αγαπάνε όπως τους αγαπάς κι εσύ.

@ Κουνούπι: Το θέμα δεν είναι ποιός αποτελεί τον μαλάκα της υπόθεσης. Εξάλλου, δεν είμαι τόσο μικροπρεπής και στενόμυαλη ώστε να δακτυλοδείχνω. Ώστοσο, η αρχή του να σταματήσει κάποιος να είναι μαλάκας είναι να το παραδεχτεί.

@ melv@ki: Σημασία έχει να αγαπάς τον άλλο κυρίως τις στιγμές που δεν είναι τέλειος. Η απόσταση είναι κάτι σχετικό. Και δεν εννοώ σαν μονάδα μέτρησης. Όσο για το αν είμαι Πόπη: μεγάλωσα με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Το ποιός είναι αυτός, δεν είναι της παρούσης. Αλλά δεν κατηγορώ κανέναν γι' αυτό. Ίσα-ίσα που το εκτίμησα. Δεν θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα.

@ Hell Hare: Ευχαριστώ για το μακροσκελέστατο σχόλιο. Τονίζω την χιουμοριστική πλευρά του κειμένου και επαναλαμβάνω κάτι. Μάθε τους άλλους να σε αγαπάνε όπως τους αγαπάς κι εσύ. Κι αν δεν τα καταφέρεις, δεν πειράζει. Προχώρα. Δεν είναι απώλεια να αγαπάς. Με οποιονδήποτε τρόπο. Ακόμα κι αν τώρα δεν το καταλαβαίνεις.