Είχε γεύση από μαύρα κεράσια...

Αυτό το κείμενο το είχα γράψει πριν από πάρα πολύ καιρό και το ξαναβρήκα εντελώς τυχαία. Δεν θυμάμαι αν το είχα ανεβάσει τότε. Όπως και να έχει αξίζει που το θυμήθηκα!

Κάποτε χαμογελούσα αληθινά πολύ συχνότερα. Κάποτε δεν έκλαιγα μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Αρχίζω να πιστεύω πως είχαν δίκιο οι Guns n' Roses στο Yesterdays: "Yesterdays, there were so many things I was never told. Now that I'm starting to learn I feel I'm growing old".


Σε θυμάμαι ακόμα και μου λείπεις πολύ. Μύριζες ωραία, σαν φρεσκοπλυμένο βαμβακερό. Με έπαιρνες αγκαλιά και έκλεινα τα μάτια ενώ μου διάβαζες άμμετρη ποίηση. Αποκοιμόμουνα πότε-πότε στον καναπέ σου, με σκέπαζες με μια πράσινη fleece κουβέρτα και με κοιτούσες από την απέναντι πολυθρόνα καθώς ανέπνεα πίνοντας καφέ και ρουφώντας από το τσιγάρο σου. Ασυναίσθητα κρατάω το τσιγάρο όπως εσύ.


Με έπαιρνες τηλέφωνο όταν ήταν πίσσα νύχτα έξω για να μου πεις απλά ότι σου έλειψε η φωνή μου και όταν άκουγα τη δική σου ηρεμούσα. Μου μιλούσες για ώρες περί ιστορίας, φυσικής, φιλοσοφίας. Ένιωθα τυχερή και χαζή ταυτόχρονα. Μου άνοιξες το μυαλό ώστε να ακούσω blues και jazz. Και μιλούσες για ότι σε συναρπάζει καθώς η μουσική έμπαινε από τα αυτιά μου και πείραζε τα μειλίχια κομμάτια της ψυχής μου.


Όταν με είδες πρώτη φορά να κλαίω, να τσακίζομαι σε ληγμούς ήσουν ευτυχισμένος που κατάφερες να με κάνεις να ξεσπάσω. --Θέλω να καταλάβω τι είναι σωστό. Αν αξίζω. Νόμιζες ότι είμαι αξιολύπητη. Ότι έχω τα πάντα στον κόσμο, αλλά δεν μου αρέσει ο εαυτός μου. Τι θέλεις να κάνω; Να κλάψω; Αυτό ήθελες... Να παραδεχτώ ότι έχω αδυναμίες. "Θέλω να με πείσεις ότι η ζωή σου είναι πολύτιμη για σένα γιατί εγώ δεν το ξέρω", έτσι μου είπες.--


Θέλω μια φορά ακόμα να με κοιτάξεις με τα μπλε σου μάτια -με εκείνο το βλέμμα σαν ακτινογραφία- και να κλάψω, να γονατίσω, να σπάσω, να τσακίσω, να ουρλιάξω. Να βγάλω τα πάντα από το σύστημά μου, ίσως ακόμα κι εσένα.


Είχες μια γεύση από μαύρα κεράσια, σαν ζαχαρωτό. Και με γαργαλούσε αφόρητα το μούσι σου όταν ήμουν τόσο κοντά ώστε να νιώθω την ανάσα σου στη μύτη μου. Μου είχες πει "σ'αγαπάω" τότε κι εγώ σου είχα πει "συγνώμη". Ένιωθα αμήχανα δίπλα σου. Τώρα κλαίω όταν δεν με βλέπεις. Λυπάμαι που δεν σου είπα ποτέ ότι σ'αγαπάω...


Προσπάθησα να σε αντικαταστήσω. Δοκίμασα κάποιον που σου μοιάζει πολύ, δοκίμασα κάποιον που δεν σου μοιάζει καθόλου. Κανείς δεν έχει γεύση από μαύρα κεράσια...