Πλήρης Διάλυση

Έχω παραμελήσει το blog μου... Και είναι παράξενο γιατί δεν σταμάτησαν οι παράξενες σκέψεις μου. Ούτε και τα παράξενα μου όνειρα! Βλέπω ασύνδετα πράγματα. Από το παρελθόν μου, από το παρόν, από το πολλά υποσχόμενο μέλλον, από πράγματα που είναι απίθανο να συμβούν και από μέρη που δεν έχω επισκεφτεί και ίσως να μην υπάρχουν κιόλας. Πρόσωπα μπερδεμένα, που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Ξυπνάω και λέω στον αδερφό μου τι βλέπω και γελάει με τις ώρες από την παραξενιά που με δέρνει.

Σημειώνω όσα σκέφτομαι να μην τα ξεχάσω. Γεμίζω κόλλες Α4, μουτζουρώνω τις κόλλες που περίσσεψαν από το σχέδιο, ανοίγω τις σημειώσεις μπας και διαβάσω λίγο Στατική Ι που χρωστάω. Δεν συμφέρει να κάνω διακοπές. Αποδιοργανώνομαι.

Υπόσχομαι να συγκεντρωθώ σύντομα. Υπόσχομαι στον εαυτό μου. Δεν έχει ουσία να σκέφτεσαι. Παλιά πίστευα ότι όλα περνάνε από το χέρι σου. Αν κάνεις κάτι σωστά, σοβαρά και με κόπο, θα ανταμειφθείς. Πλέον αντιλαμβάνομαι την ψευτιά σε αυτό που πίστευα. Αν τα κάνεις όλα αυτά, απλά μειώνεις τις πιθανότητες να διαλυθούν όλα. Είναι ψυχολογικό θέμα. Πιστεύεις ότι κατάφερες κάτι επειδή το άξιζες. Αλλά, στην ουσία, ίσως απλά έτυχε να το καταφέρεις.

Τέσπα, φιλοσοφίες του κώλου στις 2.12 το πρωί. Απλά ήθελα να δηλώσω ότι δεν ψόφισα. Απλά θέλω ένα χρονικό διάστημα να ανασυγκροτηθώ.

Καληνύχτα σας! Ελπίζω να μην δω πάλι ότι είμαι στην αρχαία Ρώμη - που στην πραγματικότητα είναι ο Πειραιάς - και η φίλη μου που οδηγεί λεωφορείο με πάει στα νερά της Λήθης για να πνιγώ.