Δυο καπνισμένες κάννες

Θέλω μια μέρα να χτυπήσει η πόρτα και να μην σε περιμένω.

Να διαβάζω για τη σχολή με ένα αναμμένο τσιγάρο δίπλα μου και να μην έχεις περάσει από το μυαλό μου για ώρες.

Θέλω να χτυπήσει η πόρτα και να βγω από το λήθαργό μου.

Θέλω να φοράω την καρό πιτζάμα του σπιτιού, να έχω μπερδέψει τα μαλλιά μου με ένα τελειωμένο στιλό κι ακόμα κι αν η φάτσα μου μοιάζει με ληγμένη κονσέρβα από το διάβασμα και την αϋπνία, να μην σε νοιάζει.

Θέλω να έρθεις μια φορά για μένα.

Έχει γίνει το δωμάτιο Άουσβιτς από τους καπνούς.

Μια φορά θέλω να με θες χωρίς λόγο.

Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να με θες όταν σε θέλω ή αν θέλω να με θες όταν δεν σε θέλω.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι δύο καπνισμένες κάννες είναι τα αυτιά μου από τα νεύρα που απέκτισα από τότε που σε γνώρισα και από τα τσιγάρα που έχω καταναλώσει.

Το μυαλό μου έχει καταντήσει ένα χυμένο καζάνι και όλα όσα είχα μέσα σωστά μαγειρεμένα έγιναν νερωμένος χυλός που ποτίζει πια το γκαζόν.

Κάποτε είχα αυτοσυγκράτηση και αξιοπρέπεια. Τώρα απλά έχω τύψεις.

Έφτασες ποτέ στο σημείο να νιώθεις τόσο ενοχλητικός ώστε να προκαλείς δυσαρέσκεια ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό;

Με κουράζεις, καρδιά μου...

Σφίγγω τα δόντια μου όταν κοιμάμαι και ξυπνάω με πονοκέφαλο.
Σφίγγω τα μάτια όταν δακρύζω γιατί τα ανοίγω και δεν υπάρχει κανείς.

Φοβάμαι όταν γλιστράει το χέρι που με κρατάει.

Φοβάμαι τη σιωπή.

Αν φοβάμαι κάτι σε αυτό τον κόσμο πάνω από όλα είναι τη στιγμή που θα μείνω μόνη μου.

Πρόσεξε! Δεν φοβάμαι ΜΗΠΩΣ και μείνω μόνη μου. Φοβάμαι ΟΤΑΝ θα μείνω μόνη μου.

Στη ζωή μου πρόλαβα να δω και να ζήσω πολλά. Με δάγκωσαν και δάγκωσα. Και φοβάμαι... Φοβάμαι να μιλήσω, να πράξω, να συμπαθήσω, να αγαπήσω, να συναναστραφώ, να ζητήσω.

Κάνε ότι θέλεις σε αυτόν τον κόσμο γιατί είναι δικαίωμα σου στο κάτω-κάτω. Αλλά μην αφήσεις κάνεναν να εκμεταλλευτεί το πόσο χώμα μπορείς να γίνεις. Ο πόνος είναι δικός σου και όταν η πόρτα κλείνει τον κλειδώνεις σπίτι και φεύγεις. Έχω κλάψει πολύ περισσότερες φορές από όσες μπορείς να φανταστείς. Αλλά δεν πρόκειται ποτέ να δεις, να αντιληφθείς, να καταλάβεις, να νιώσεις καμία από αυτές. Γιατί απλά δεν πρόκειται πότε να σου δώσω αυτή τη χαρά...

Οι δυο καπνισμένες κάννες είναι τα αυτιά μου. Γιατί είμαι άνθρωπος και νευριάζω, ξεσπάω, κλαίω, αντιδράω. Αλλά δεν θα επιβεβαιώσω τον εγωισμό σου αφήνοντάς σε να δεις πόσο μπορείς να με επηρεάσεις...

Υ.Γ.: Ελίπζω να πρηστείς και να σκάσεις, να σε πατήσει τρένο όπως τους υπόλοιπους ψωρόμαγκες, να κολλήσεις σύφιλη και γονοκοκκική ουρηθρήτιδα και να σε μάσει κόψιμο όταν δεν μπορείς να χέσεις...Τι έλεγα; Είμαι ανώτερος άνθρωπος και ποτέ δεν θα σου δώσω τη χαρά να καταλάβεις πόσο πολύ μπορείς να με τσατίσεις! :D